ΜΕΖΕΔΕΣ/ΟΡΕΚΤΙΚΑ

Φαλάφελ, τα απίθανα κεφτεδάκια από ρεβίθι που μας έρχονται από τη Μέση Ανατολή και έγιναν δημοφιλή σ΄όλον τον κόσμο γιατί είναι πεντανόστιμα. Με την πρώτη απλοποιημένη σκέψη δεν πρόκειται για τίποτα άλλο από ένα ταπεινό κεφτέ από όσπριο όμως στην πραγματικότητα αυτοί οι ανατολίτικοι κεφτέδες δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο όταν τους δοκιμάσει. Εξωτερικά με τραγανή και χρυσαφένια κρούστα και εσωτερικά αφράτοι, αρωματισμένοι με μπαχαρικά και μυρωδικά, με χαρακτηριστικό πρασινωπό χρώμα, σου προσφέρουν μια προκλητική απόλαυση. Και τότε καταλαβαίνεις για ποιο λόγο γίνεται τόσος ντόρος για το απόλυτο χορτοφαγικό street food της Ανατολής.

Αυτά τα απίθανα μεζεδάκια καλύτερα να τα φτιάχνεις κι ακόμη καλύτερα να τα τρως παρά να προσπαθείς να βρεις την σωστή τους ονομασία. Οι απόψεις διίστανται  ανάμεσα στο ντολμαδάκι, στο σαρμαδάκι και το γιαπράκι κι αυτές οι ονομασίες αλλάζουν από τόπο σε τόπο καθώς και τα υλικά που χρησιμοποιούνται για να φτιαχτούν. Το αποτέλεσμα είναι να βρίσκεις με την ίδια ονομασία ντολμάδες άλλες φορές τυλιγμένους με αμπελόφυλλα κι άλλοτε με λάχανο. Το ίδιο συμβαίνει και με τις γεμίσεις όπου κατά τόπους προσδιορίζουν την ονομασία έτσι ώστε με την ίδια ονομασία αλλού να εννοούν γέμιση με ρύζι, αλλού με κιμά και αλλού με κρέας. Οπότε ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά και με την προϋπόθεση ότι αυτές οι λέξεις προέρχονται από την τούρκικη γλώσσα, καλά είναι να γνωρίζουμε την ετυμολογία τους η οποία είναι η εξής:

Λατρεύουμε την πατατοσαλάτα και συγκεκριμένα “αυτήν” την πατατοσαλάτα. Συνταγή που μου έδωσαν στο Νευροκόπι εδώ και είκοσι χρόνια τουλάχιστον. Ανήκει στην χρυσή δεκάδα των συνταγών μου όπως συνηθίζω να λέω χαριτολογώντας, για τις πιο παλιές συνταγές μου που καμία άλλη δεν μπόρεσε να τις αντικαταστήσει με το πέρασμα των χρόνων. Από την πρώτη στιγμή έγινε η αγαπημένη μας και από τότε κάθε πειραματισμός και οποιαδήποτε αλλαγή στα υλικά δεν έγινε αποδεκτή και μάλιστα προκαλούσε διαμαρτυρίες και γκρίνια. Οπότε κατοχυρώθηκε στην αρχική της μορφή, μια συνταγή με απλά και λίγα υλικά αλλά και με αντιθέσεις στην υφή και την γεύση σε απόλυτη ισορροπία και αρμονία.

Τα παιδία παίζει κι αν είστε φίλος ή φίλη της σελίδας θα γνωρίζετε πως στην προηγούμενη δημοσίευσή μου, έφτιαξα σαλάτα με φασόλια γίγαντες. Έτσι κράτησα μερικούς γιατί κάπου είχα διαβάσει ότι γίνονται και τηγανητοί και βουρ στο ψητό… ή μάλλον στο τηγανητό! Τώρα εντάξει, μην φανταστείτε ότι μιλάμε για φαγητό για την οικογένεια ή ότι μπορείτε να φτιάξετε και πολλούς. Εγώ τουλάχιστον δεν έχω την υπομονή, τσούκου τσούκου κι έναν έναν. Όμως όσο για ένα πιάτο, έτσι για μεζεδάκι διαφορετικό κατά την περίοδο της νηστείας, ειδικά αν τύχει να κάνετε και κάποιο τραπέζι, για ποικιλία, μια χαρά είναι. Το συνοδεύω με μία βινεγκρέτ παντζαριού ενώ οι κόρες μου διαφώνησαν κάθετα. Τι είπαν τα αστέρια μου?

Το χταπόδι, ένα από τα πιο αγαπημένα θαλασσινά, μ΄όποιο και να το μαγειρέψουμε, μας επιφυλάσσει μοναδική γευστική εμπειρία. Ακόμη και στην πιο απλή του μορφή, ψημένο στα κάρβουνα με λαδολέμονο, αποτελεί έναν από τους καλύτερους μεζέδες για ουζάκι και όχι μόνο. Σήμερα θα του προσθέσουμε αρώματα υπέροχα και γλύκα ονειρεμένη, τόσο όσο να μας ταξιδέψει και θα το απολαύσουμε σαν μεζεδάκι ή και σαν ολοκληρωμένο πιάτο αφού άνετα συνοδεύει το ρύζι, τα μακαρόνια, τις πατάτες ή κάποιο λαχανικό κατά την περίοδο της νηστείας.

Μία πολύ ωραία εκδοχή για κολοκυθοκεφτέδες, διαφορετική απ΄ό,τι έχουμε συνηθίσει. Θυμίζουν έντονα κροκέτες καθώς είναι τραγανοί απ΄έξω ενώ το εσωτερικό τους είναι βελούδινο και αφράτο. Ένας λαχταριστός μεζές για να συνοδεύσετε απολαυστικά το ούζο ή την μπύρα σας!

Τώρα τι να πω εγώ γι αυτό το πιάτο… φαγητό να το πω… ορεκτικό να το πω… μεζέ ή μήπως γλύκισμα; Ναι, γλύκισμα, γιατί η γλύκα του χτυπάει κόκκινο, όσο για την νοστιμιά του, μένει αλησμόνητη. Ένα φαγάκι που όχι μόνο μιλάει στην γλώσσα αλλά λέει και πολλά τραγούδια. Ή που ίσως θα τα πείτε εσείς καθώς η ηδονή της απίθανης γεύσης του θα σας απογειώνει!

Όταν μου ζητήθηκε να πάρω μέρος στο φετινό Food festival που διοργανώνεται κάθε χρόνο στην Θεσσαλονίκη από το Mediterranean Cosmos και να παρουσιάσω μία αντιπροσωπευτική συνταγή από την Τουρκία, το μυαλό μου πήγε αμέσως στο τσερκέζ ταβού! Και αυτό, γιατί υπάρχει μία πληθώρα κοινών συνταγών με την γείτονα χώρα και οποιαδήποτε άλλη επιλογή, θα έμοιαζε σαν να παρουσίαζα ελληνικό φαγητό. Αντίθετα, το τσερκέζ ταβού είναι άγνωστο στην Ελλάδα και πολύ κακώς θα έλεγα γιατί πρόκειται για μία πολύ γευστική κοτοσαλάτα που γίνεται γρήγορα και εύκολα. Η επιλογή μου με δικαίωσε γιατί ο κόσμος ενθουσιάστηκε αν και ακούστηκαν κάποια παραπονάκια για το σκόρδο απ΄όσους δεν το τρώνε αλλά η ποσότητα του σκόρδου είναι θέμα γούστου οπότε βάλτε όσο θέλετε.

Τι σου κάνει μία μελιτζάνα που έχει ξεμείνει μόνη κι έρημη στο ψυγείο και δεν ξέρεις τι να την κάνεις… Ένα πολύ εύκολο και γρήγορο ορεκτικό, ένα όμορφο και χαριτωμένο πιάτο για το εορταστικό τραπέζι!

Από το Παγονέρι, ένα πανέμορφο και γραφικό χωριό της Δράμας, υπέροχοι κολοκυθοκεφτέδες μυρωδάτοι και τραγανοί! Αυτό το χωριό πέρα από το μαγευτικό του τοπίο, έχει μια δική του μαγειρική κουλτούρα με υπέροχες τοπικές συνταγές από πίτες και γλυκά. Εξαιρετική συνταγή για κολοκυθοκεφτέδες, τραγανούς και αφράτους!

Απίθανα μύδια σαγανάκι, ένας ακόμη τρόπος για να απολαύσει κανείς αυτά τα υπέροχα θαλασσινά. Πεντανόστιμη, δεμένη σάλτσα, ζουμερά και τρυφερά μύδια, καυτερό και πικάντικο μεζεδάκι, ιδανικό για το ούζο και το τσιπουράκι. Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο; Κι όμως ναι, γίνεται και καλύτερο! Και γίνεται καλύτερο όταν απολαμβάνεις τα μυδάκια σου πίνοντας το ουζάκι που λέγαμε, σε μια ψαροταβέρνα εκεί, δίπλα στο κύμα, να είναι νύχτα και να έχεις φάτσα κάρτα ένα πελώριο δεκαπενταυγουστιάτικο φεγγάρι. Τελικά η ζωή είναι ωραία φίλοι μου! Εδώ σηκώνει ν΄ανάψεις κι ένα τσιγάρο κι ας το΄χεις κόψει. Μπερεκέτι! …και εις υγείαν!

Χθες γιορτάσαμε την 25η Μαρτίου κι ο μπακαλιάρος είχε την τιμητική του. Ευτυχώς δεν μας τα χάλασε ο καιρός κι έτσι στρώσαμε το τραπέζι μας έξω και χαρήκαμε τις πρώτες μέρες της άνοιξης!

Η σκορδαλιά γνωστή και ως αλιάδα είναι ένα από τα πιο αγαπημένα ελληνικά παραδοσιακά εδέσματα, συνοδευτικό ψαριών όπως μπακαλιάρος, γαλέος, ρήνα αλλά και λαχανικών όπως παντζάρια και κολοκυθάκια. Έχοντας σαν βάση έναν πολτό από μουλιασμένο ψωμί ή έναν πουρέ από πατάτα και μια γενναία ποσότητα λιωμένου σκόρδου, ο καθένας μπορεί να προσαρμόσει τη σκορδαλιά σύμφωνα με το προσωπικό του γούστο. Όπως και να την προτιμάτε όμως, με απαλή και αφράτη υφή, κρεμώδης, παχύρευστη ή όχι, η ταπεινή σκορδαλιά, αποτελεί το απόλυτο ελληνικό ντιπ!

Σπετσοφάι, μια παραδοσιακή σπεσιαλιτέ του Πηλίου, που αποτελείται από χωριάτικο λουκάνικο και πιπεριές. Είτε ως καταπληκτικός κρασομεζές είτε ως κυρίως πιάτο, είναι ένα λαχταριστό έδεσμα που γίνεται γρήγορα και εύκολα. Λουκάνικο και πιπεριές που απελευθερώνουν τ΄αρώματά τους, μέσα σε πηχτή πικάντικη σαλτσούλα, κρασί να ρέει άφθονο στα ποτήρια μας και ξεροψημένο ψωμί! Τι άλλο να ζητήσει κάποιος; Μάλλον να΄μασταν και στο παραδεισένιο Πήλιο ή μήπως ζητάω πολλά….

Αν πέσουν στα χέρια σας γυαλιστερές, δοκιμάστε οπωσδήποτε αυτήν τη συνταγή! Η νοστιμιά τους δεν περιγράφεται. Οι λάτρεις των θαλασσινών θα τη λατρέψουν. Καταπληκτικές γυαλιστερές με πεντανόστιμο ζουμάκι, σας τις συστήνω ανεπιφύλακτα!

Σκεφτόμουν χθες κάποια από τα αγαπημένα μου καλοκαιρινά ταβερνάκια δίπλα στο κύμα παρέα με καλούς φίλους. Όμορφα καλοκαίρια που ζούμε σ΄αυτόν τον ευλογημένο τόπο! Τσουγκρίσματα, γέλια, φωνές, γιατί είμαστε φωνακλάδικος λαός, πώς να το κάνουμε, κι έναν σερβιτόρο να προσπαθεί μάταια να πάρει παραγγελία μέσα στην αντάρα καθώς τα μικρούτσικα της παρέας κυνηγιούνται γύρω του. Αυτός με το μπλοκάκι και το στυλό, ετοιμοπόλεμος! Μην μου πείτε ότι δεν έχετε ζήσει αυτό το σκηνικό! Οπότε μες στην οχλαγωγία ξεκινάει ο έρμος και γράφει μόνος του. Τα κλασικά. Πατάτες τηγανητές, χωριάτικη, κολοκυθάκια τηγανητά και τζατζίκι. Α και έξτρα ψωμί παλικάρι!