Η τρέλα λένε δεν πάει στα βουνά και θα το δεχτούμε, αλλά μπορείς να πάρεις την τρέλα που κουβαλάς και να πας στα βουνά. Έτσι κι έκανα κι εγώ και δεν άφησα ανεκμετάλλευτη την πρόταση που μου έγινε για να επισκεφθώ έναν ξενώνα στα βουνά της Ηπείρου όπου η Κατερίνα φτιάχνει μια πίτα αριστούργημα και είχε όλη την καλή διάθεση να μου δείξει τον τρόπο και την τεχνική. Έτσι, δρόμο πήρα, δρόμο άφησα κι έφτασα στην άλλη άκρη της Ελλάδας, στα σύνορα με την Αλβανία. Αυτή η παρόρμηση της στιγμής έμελλε να μου χαρίσει όχι μόνο μια σπουδαία συνταγή αλλά και μία μοναδική ταξιδιωτική εμπειρία, λεπτομέρειες της οποίας μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Η Κατερίνα λοιπόν ζει σ΄ένα απομακρυσμένο χωριό της Ηπείρου, 10 κατοίκων. Ζει στο πατρικό της σπίτι μαζί με τον αδερφό της. Το σπίτι σκαρφαλωμένο στην πλαγιά του βουνού, έχει μια απίστευτη θέα των γύρω βουνών αλλά και του χωριού. Λάμπει από καθαριότητα και πάστρα και η κουζίνα της είναι σαν αποστειρωμένο χειρουργείο. Η Κατερίνα όταν περνάει, αφήνει πίσω της μία μυρωδιά από μοσχοσάπουνο. Στο σπίτι υπάρχει στέρνα όπου τα παλιά χρόνια μάζευαν τα νερά της βροχής, κάτι που είδα για πρώτη φορά. Υπάρχει και το δωμάτιο της μάνας, της Κωσταρούς, που έκανε 9 παιδιά κι έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα, κόντεψε να φτάσει στα εκατό. Έφυγε ήρεμα μια νύχτα στον ύπνο της αφήνοντας πίσω την επιθυμία να μην πειράξουν τίποτα στο δωμάτιό της, κυρίως τις φωτογραφίες των αγαπημένων της Βασιλέων. Κι έτσι κι έμεινε το δωμάτιο, ανέγγιχτο, σαν βωμός ιερός που επισκέπτονται τα παιδιά και τα εγγόνια της.

Όμως την πίτα δεν την φτιάξαμε στο σπίτι της Κατερίνας. Την φτιάξαμε στο κτήμα του άλλου αδερφού της που βρίσκεται πιο κάτω και διέθετε ξυλόφουρνους. Σας έχω ετοιμάσει ένα βίντεο έτσι ώστε να παρακολουθήσετε κι εσείς την διαδικασία. Όσον αφορά την πίτα, πρέπει να ομολογήσω πως τέτοια πίτα δεν έχω ξαναφάει. Ένα μικρό αριστούργημα! Την έφτιαξα κι εγώ μόλις γύρισα Θεσσαλονίκη και όλοι ενθουσιάστηκαν. Όμως εγώ που έφαγα και της Κατερίνας θα ομολογήσω πως εκείνη ήταν ανεπανάληπτη! Ο λόγος απλός. Μία πίτα φτιαγμένη με υλικά που παράγουν οι ίδιοι όπως βούτυρο, τυρί, αυγά και ψημένη στον ξυλόφουρνο! Ποια να συγκριθεί μαζί της…

Τι θα χρειαστούμε…

Θα σας δώσω τα υλικά όπως τα μετρήσαμε με την Κατερίνα, η οποία τι περιμένατε? Δεν μετράει τίποτα, όλα με το μάτι…

Για το ταψί που βλέπετε στις φωτογραφίες και στο βίντεο, το οποίο είναι τεράστιο έβαλε…

Για την ζύμη

• 8 κουτάλες της σούπας αλεύρι (την κουτάλα που βάζουμε την σούπα στα πιάτα)
• 1/2 φλ. καλαμποκέλαιο
• 1 κ. σούπας αλάτι
• Νερό όσο πάρει μέχρι να μην κολλάει η ζύμη στα χέρια

Για το άλειμμα των φύλλων

• 1 φλ. βούτυρο
• 1 φλ. καλαμποκέλαιο

Για την γέμιση

• 1/2 κιλό φέτα κατσικίσια
• 1/2 κιλό μυζήθρα
• 10 αυγά
• 1/2 φλ. από το μείγμα με το βούτυρο και το λάδι

Πώς θα την φτιάξουμε…

Θα σας δώσω και γραπτώς την εκτέλεση γιατί μέχρι να τελειώσει την πίτα η Κατερίνα κι εγώ δεν καταλάβαινα σε κάποια σημεία τι κάνει. Πάμε λοιπόν…

Βάζουμε σε μία λεκάνη το αλεύρι, το αλάτι και ρίχνουμε νερό σταδιακά μέχρι η ζύμη να μην κολλάει στα χέρια. Μετά ρίχνουμε το λάδι και συνεχίζουμε το ζύμωμα μέχρι η ζύμη να το απορροφήσει.

Χωρίζουμε την ζύμη σε 8 μέρη. Ανοίγουμε τα 4 στο μέγεθος του ταψιού που θα χρησιμοποιήσουμε και τα αφήνουμε να στεγνώσουν, όχι να ξεραθούν, απλά να φύγει η πολύ υγρασία. Αν υπάρχει η δυνατότητα το κάνουμε στο φούρνο, ειδικά τον χειμώνα. Και όπως βλέπετε τώρα που βρήκα την μαστόρισσα, δεν έχασα την ευκαιρία να ανοίξω κι εγώ ένα φύλλο και να την συμβουλευτώ.

Σ΄ένα κατσαρολάκι λιώνουμε το βούτυρο και το ανακατεύουμε με το λάδι. Η Κατερίνα μας συμβουλεύει στην τυρόπιτα να χρησιμοποιούμε καλαμποκέλαιο αλλά στην χορτόπιτα ελαιόλαδο. Θρυμματίζουμε τα τυριά και τα ανακατεύουμε με τα αυγά. Προσθέτουμε μισό φλιτζάνι από το μείγμα με το βούτυρο και το λάδι και ανακατεύουμε. Χμμ… από δω και στο εξής θα το λέω βουτυρόλαδο για συντομία. Στην συνέχεια προσθέτουμε νερό, τόσο όσο να γίνει η γέμισή μας ρευστή αλλά όχι νερουλή. Θα δείτε την πυκνότητα και στο βίντεο.

Αλείφουμε το ταψί με το βουτυρόλαδο και ανοίγουμε ένα από τα 4 φύλλα που δεν έχουμε ακόμη ανοίξει. Το ανοίγουμε λίγο μεγαλύτερο από το ταψί. Το απλώνουμε και ρίχνουμε βουτυρόλαδο. Είχε τόσο ζέστη εκείνη την ώρα και η Κατερίνα το άνοιξε τόσο ψιλό που σιγά σιγά άρχισε να ανοίγει τρύπες. Αν σας συμβεί κι εσάς, δεν πειράζει. Θα το καλύψετε με το επόμενο. Ανοίγουμε και το δεύτερο φύλλο, το οποίο θα είναι ίδιο μέγεθος με το πρώτο, θα εξέχει δηλαδή από ταψί και το τοποθετούμε πάνω από το πρώτο. Ρίχνουμε βουτυρόλαδο.

Στην συνέχεια χρησιμοποιούμε τα 4 φύλλα που έχουμε ήδη ανοίξει και στεγνώσει. Ενδιάμεσα από κάθε φύλλο από αυτά τα 4, ρίχνουμε βουτυρόλαδο και βάζουμε την γέμιση, την οποία έχουμε χωρίσει σε τέσσερα ίσα μέρη δηλαδή φύλλο, γέμιση, 4 φορές.

Σ΄αυτήν την φάση, μας έχουν μείνει δύο κομμάτια ζύμης για να ανοίξουμε τα δύο τελευταία φύλλα. Ανοίγουμε ένα, στο μέγεθος του ταψιού και το απλώνουμε πάνω από την γέμιση. Τώρα, και πριν ανοίξουμε το τελευταίο φύλλο, γυρίζουμε προς τα μέσα τα δύο μεγαλύτερα φύλλα που εξέχουν. Ρίχνουμε βουτυρόλαδο και ανοίγουμε το τελευταίο φύλλο στο μέγεθος του ταψιού και καλύπτουμε την πίτα. Απλώνουμε σ΄όλη την επιφάνεια βουτυρόλαδο και την βρέχουμε με λίγο νερό. Δεν την κόβουμε.

Η πίτα ψήθηκε στον ξυλόφουρνο και κατά την διάρκεια του ψησίματος την γύρισαν από την άλλη πλευρά για να ψηθεί και από κει. Εμείς που έχουμε τον ηλεκτρικό φούρνο που καίει γύρω γύρω, δεν είναι απαραίτητο να την γυρίσουμε.

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!