ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΧΟΡΤΟΦΑΓΩΝ

Ελαφριά και υγιεινή σουπίτσα που σίγουρα αδικείται από πολλούς όταν δεν την έχουν δοκιμάσει. Είναι πολύ νόστιμη, τη φτιάχνεις με ό,τι λαχανικά θέλεις και φυσικά όσο μεγαλύτερη ποικιλία λαχανικών βάζουμε, τόσο πιο νόστιμη γίνεται. Απόλυτα ευεργετική, απολαυστική αλλά και αποτοξινωτική μετά από εορταστικά τραπέζια όπου μπουχτίζουμε από το πολύ φαγητό και το πολύ κρέας. Εύπεπτη, δεν βαραίνει το στομάχι, χωρίς λιπαρά και θερμίδες αλλά πολύ χορταστική οπότε αποτελεί μία καλή επιλογή και για βραδινό.

Μία πολύ ωραία σαλάτα που συνδυάζει φρέσκα και τραγανά φύλλα ρόκας με μαλακά μπουκετάκια κουνουπιδιού. Γεμάτη φρεσκάδα και λουσμένη μ΄ένα υπέροχο αρωματικό ντρέσινγκ πορτοκαλιού. Οι λιαστές ντομάτες και ο παπαρουνόσπορος, της δίνουν μια ήπια ένταση που δένει απόλυτα με το σύνολο. Γεμάτη φρεσκάδα, δροσερή κι ελαφριά.

Οδεύουμε ολοταχώς προς τα Χριστούγεννα και είναι ώρα να σχεδιάσουμε το εορταστικό μενού μας. Την προηγούμενη φορά φτιάξαμε γουακαμόλε και ο λόγος ήταν πως σήμερα θα σας προτείνω μια πιατέλα ορεκτικών με βάση αυτή την υπέροχη σαλάτα. Και μπορεί να είναι ξενόφερτη και να μην έχει σχέση με το παραδοσιακό ελληνικό τραπέζι των Χριστουγέννων, όμως παρ΄όλα αυτά παραμένει μια δροσερή κι ελαφριά σαλάτα που σαν ορεκτικό στέκεται άψογα στο ύψος των περιστάσεων αφού ανοίγει την όρεξη και μας προετοιμάζει για το γεύμα που θα ακολουθήσει χωρίς να μας βαραίνει. Το άλλο πλεονέκτημά του είναι το πράσινο του χρώμα που μας βοηθάει να διακοσμήσουμε καναπεδάκια με σχήμα έλατο ή φύλλο γκι. Καναπεδάκια λοιπόν και αυγουλάκια με πάστα γουακαμόλε και να έχετε χαρούμενα Χριστούγεννα!

Με καταγωγή το Μεξικό και κληρονομιά των Αζτέκων εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια πριν, το γουακαμόλε κατέκτησε τον πλανήτη και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Με την θρεπτική αξία και τη βουτυρένια υφή του αβοκάντο αυτή η απολαυστική σαλάτα – ντιπ, κερδίζει συνεχώς οπαδούς για τη δροσιά της και τη φρεσκάδα της. Και μπορεί να είναι ένα από τα πιο απλά πιάτα στον κόσμο έχει όμως κι αυτό τους κανόνες του και η ευλαβική τήρησή τους οδηγεί στην επίτευξη του στόχου δηλαδή ένα πλούσιο, κρεμώδες, αρωματικό και λαμπερό γουακαμόλε.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο λαχταριστό από μία φρεσκοψημένη πίτα. Για μένα, τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τα υπέροχα αρώματα που σκορπάει όταν ψήνεται, ούτε με το πολυπόθητο κρατς από την πρώτη μέχρι την τελευταία μπουκιά. Τίποτα πιο ονειρεμένο από τη ζυμαρένια γεύση του φύλλου, ενισχυμένη από τα μεσογειακά αρώματα του ελαιόλαδου ή τη μοσχοβολιά του βούτυρου. Καμιά φορά σκέφτομαι πως η γέμιση είναι περιττή. Μετά όμως θυμάμαι τη λιωμένη φέτα που αργεί ναι κρυώσει και μας βασανίζει μέχρι να καταφέρουμε εκείνη την πρώτη δαγκωματιά, τη γλύκα που έχουν οι χορτόπιτες, τη νοστιμιά από κάθε είδους κρεατόπιτες ενισχυμένες με μυρωδικά της ελληνικής φύσης και πόσες άλλες ακόμη, η λίστα είναι ατελείωτη, όρεξη να έχεις μόνο και φαντασία.

Μια φανταστική μακαρονάδα, εύκολη και γρήγορη. Μία απίθανη σάλτσα που θα λατρέψουν ακόμη κι όσοι αντιδρούν στο ροκφόρ ή το blue cheese. Η γλύκα του κρεμώδους τυριού και της κρέμας γάλακτος, μειώνει την έντονη αψάδα αυτού του ιδιαίτερου τυριού, αφήνοντας μια λαχταριστή σάλτσα να ερεθίζει ονειρικά τους γευστικούς σας κάλυκες. Αν λοιπόν θέλετε να απολαύσετε ένα νόστιμο πιάτο μέσα σε 10 λεπτά, αυτή είναι η ιδανική συνταγή!

Σήμερα θα φτιάξουμε ένα νόστιμο και αφράτο αλμυρό κέικ με χαλούμι. Χωρίς την επιθετική αλμύρα άλλων τυριών, διακρίνεται για την απαλή του γεύση που είναι ιδιαίτερα ευχάριστη και απολαυστική. Θα έλεγα πως θυμίζει μπατόν σαλέ, ειδικά αν θελήσετε να προσθέσετε στη ζύμη αμύγδαλα ή φιστίκι Αιγίνης. Μπορείτε φυσικά να πασπαλίσετε μόνο την επιφάνεια μαζί με σουσάμι για μια όμορφη παρουσίαση. Γίνεται πολύ εύκολα, χωρίς μίξερ κι έτσι μπορείτε να το ετοιμάσετε στα γρήγορα και να το απολαύσετε ζεστό ζεστό και φρέσκο στο πρωινό σας. Αλλά και όταν κρυώσει είναι ένα χορταστικό σνακ ανάμεσα στα γεύματά σας. Ακόμη, μπορείτε να το φτιάξετε σε μακρόστενη φόρμα σαν καρβελάκι, μπορείτε σε στρόγγυλη φόρμα του κέικ αλλά και σε φόρμες για μάφινς έτσι ώστε να φτιάξετε ατομικά κεκάκια. Όπως και να το φτιάξετε είναι απίθανο!

Η κλασική σούπα με ρεβίθια σε μια πιο πιπεράτη εκδοχή για τους λάτρεις των πικάντικων. Δεμένη με “ντερμπιέ” που είναι το αλευρολέμονο έτσι ώστε να είναι ακόμη πιο θελκτική και όμορφη. Όμως και μια ακόμη πρόταση για κάποιον που δεν θα τα ήθελε σε μορφή σούπας αλλά με αρωματικό ρύζι μπασμάτι, ένα φαγάκι πεντανόστιμο αλλά και πολύ θρεπτικό. Συνδυάστε το με γιαούρτι που δροσίζει ευχάριστα, εκτός αν νηστεύετε ή είστε οπαδός της vegan διατροφής.

Η αναζήτησή μου για να βρω μία συνταγή για γλυκό που να έχει ως κύριο υλικό την κολοκύθα και να είναι νηστίσιμη με οδήγησε στο “κουγκουλούρι” που παρουσίασε ο Ηλίας Μαμαλάκης στην εκπομπή του Μπουκιά και Συχώριο όταν επισκέφθηκε τη Σαλαμίνα. Πρόκειται για μία παραδοσιακή συνταγή που αφορά μπουρέκια γεμισμένα με κολοκύθα και σταφίδες. Ωραιότατο γλυκάκι με τραγανή ζύμη και μελωμένη γέμιση από κολοκύθα που έχει καραμελώσει από τη ζάχαρη μαζί με σταφίδες που δίνουν την δική τους γλυκιά ένταση μέσα σε κάθε μπουκίτσα.

Φαλάφελ, τα απίθανα κεφτεδάκια από ρεβίθι που μας έρχονται από τη Μέση Ανατολή και έγιναν δημοφιλή σ΄όλον τον κόσμο γιατί είναι πεντανόστιμα. Με την πρώτη απλοποιημένη σκέψη δεν πρόκειται για τίποτα άλλο από ένα ταπεινό κεφτέ από όσπριο όμως στην πραγματικότητα αυτοί οι ανατολίτικοι κεφτέδες δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο όταν τους δοκιμάσει. Εξωτερικά με τραγανή και χρυσαφένια κρούστα και εσωτερικά αφράτοι, αρωματισμένοι με μπαχαρικά και μυρωδικά, με χαρακτηριστικό πρασινωπό χρώμα, σου προσφέρουν μια προκλητική απόλαυση. Και τότε καταλαβαίνεις για ποιο λόγο γίνεται τόσος ντόρος για το απόλυτο χορτοφαγικό street food της Ανατολής.

Το χούμους, για όσους δεν το γνωρίζουν, είναι ένα κρεμώδες ντιπ, μια αλοιφή που λέμε εμείς εδώ στη Θεσσαλονίκη, που μας έρχεται από τη Μέση Ανατολή και μπορούμε να ετοιμάσουμε πολύ γρήγορα και με λίγα υλικά. Είναι πολύ νόστιμο γι αυτό είναι τόσο διαδεδομένο πλέον σ΄όλον τον κόσμο με φανατικούς θαυμαστές. Όμως αυτό δεν είναι το κυριότερο προτέρημά του. Σ΄αυτό που πρέπει να επικεντρωθούμε είναι στα θρεπτικά του οφέλη που είναι τεράστια και γι αυτό το λόγο έχει χαρακτηριστεί και ως υπερτροφή.

Απίθανο μπέργκερ με μπιφτέκι λαχανικών για όσους νηστεύουν, για τους vegan και τους χορτοφάγους. Βέβαια όταν το δοκιμάσετε και διαπιστώσετε πόσο απολαυστικό είναι τότε δεν θα χρειαστεί να ανήκετε σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες για να το φτιάχνετε συνέχεια. Ένας κορυφαίος συνδυασμός από το πιο αφράτο ψωμάκι που μπορείτε να φτιάξετε χωρίς καθόλου αυγά, βούτυρο και γάλα, ένα μπιφτέκι πεντανόστιμο και αφράτο στο εσωτερικό του αλλά με την πιο τραγανή κρούστα που υπάρχει και τέλος μια μαγιονέζα χωρίς αυγά, απλή, λιτή κι απέριττη από ζωμό ρεβιθιών τη λεγόμενη aquafaba.

Πόσο μοναδικά και λαχταριστά είναι τα ψωμάκια που προορίζονται για μπέργκερ! Αφράτα και μαλακά αγκαλιάζουν το περιεχόμενο χωρίς να το πιέζουν και είναι ελαστικά ώστε να μπορούμε να δαγκώσουμε χωρίς να έρθουμε αντιμέτωποι με μια τραγανή και σκληρή κόρα που σε άλλη περίπτωση θα μας ενθουσίαζε, όχι όμως σ΄ένα μπέργκερ που η κόρα πρέπει να είναι σχεδόν ανύπαρκτη, τίποτε περισσότερο από μια μαλακή κρούστα. Η ζύμη αυτή λέγεται Brioche και περιέχει αυγά, βούτυρο και γάλα.

Το όνομα αυτής “Aquafaba” (άκουαφαμπα) και ήρθε για να αντικαταστήσει το αυγό για όσους νηστεύουν, τους vegan και φυσικά για όσους απαγορεύεται να φάνε αυγό για λόγους υγείας. Και μ΄αυτό εννοώ ότι μπορεί να το αντικαταστήσει σε παρασκευές, είτε γλυκές είτε αλμυρές που δεν γίνονται χωρίς αυγό και όχι ότι αντικαθιστά την θρεπτική αξία του αυγού.  Πολύ απλά πρόκειται για το ταπεινό ρεβιθόζουμο που όμως κάνει θαύματα γιατί λειτουργεί σαν φυτικός σταθεροποιητής.

Σήμερα θα κάνουμε μία εξαιρετική πίτα με χωριάτικο φύλλο από κίτρινο αλεύρι με μία τεχνική που δεν σας έχω δείξει ακόμη. Μέτριας δυσκολίας γιατί πρέπει να ανοίξουμε φύλλο κι αυτό είναι κάτι που φοβίζει όσους και όσες δεν έχουν δοκιμάσει ποτέ αλλά δεν είναι και πυρηνική φυσική, είναι απλά θέμα εξάσκησης. Έτσι κι αλλιώς όποιος δοκιμάσει πρώτη φορά ν΄ανοίξει φύλλο και διαπιστώσει πως δεν ήταν και τόσο δύσκολο τελικά, μετά θέλει να το ξανακάνει γιατί είναι μία διαδικασία ψυχοθεραπευτική και άκρως εθιστική. Στην προκειμένη περίπτωση θα χρειαστούμε δέκα φύλλα αλλά θα ανοίξουμε μόνο πέντε και θα σας εξηγήσω στην εκτέλεση το λόγο. Γι αυτό και κατατάσσω αυτήν την τεχνική στις μέτριας δυσκολίας πίτες.

Όταν η κουμπάρα μου η Χριστίνα, μου κάνει το τραπέζι ένα είναι σίγουρο. Ότι θα φτιάξει κι αυτές τις πατάτες που ξέρει ότι τις λατρεύω και είναι η σπεσιαλιτέ της. Όχι μόνο βέβαια, γιατί ό,τι φτιάξουν τα χρυσά της τα χεράκια είναι πεντανόστιμο, μέχρι και το τζατζίκι της μου φαίνεται πιο νόστιμο από το δικό μου, πράγμα περίεργο αφού το φτιάχνουμε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Όσο για τις ζύμες της, είναι εκτός συναγωνισμού και σ΄ ό,τι αφορά το φύλλο είναι η μεγαλύτερη μαστόρισσα που έχω γνωρίσει.