ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Χοιρινός λαιμός, ένα από τα καλύτερα κομμάτια κρέατος για ψήσιμο στο φούρνο. Μαλακό, ζουμερό και πεντανόστιμο! Με το λιπάκι που χρειάζεται για να γίνει λουκούμι αλλά όχι τόσο λιπαρό όσο άλλα κομμάτια όπως η πανσέτα. Η νοστιμιά του δεν κρύβεται ακόμη κι αν το ψήσεις στη γάστρα μόνο με αλατοπίπερο, ρίγανη και λεμόνι. Όμως σήμερα θα σας δώσω μία συνταγή που όταν τη δοκιμάσετε δεν θα την αποχωρίζεστε. Και ενώ σε κάθε συνταγή που σας δίνω, πάντα τονίζω ότι καλά θα ήταν να αλλάξετε ό,τι δεν ταιριάζει με το προσωπικό σας γούστο, σήμερα για πρώτη φορά θα σας συμβουλεύσω να μην αλλάξετε τίποτα και να μου δείξετε εμπιστοσύνη!

Σήμερα θα δούμε πώς ένα ταπεινό υλικό όπως το ρύζι, μπορεί να μεταμορφωθεί σε επικό πιάτο! Το φαγητό που θα γνωρίσουμε σήμερα, το συναντάμε στην Περσία και ονομάζεται “Tahchin”. Η επιτυχία του, το μεγάλο σουξέ του είναι ότι το ρύζι που βρίσκεται στον πάτο γίνεται χρυσαφένιο και τραγανό. Αυτή η τραγανή επίστρωση λέγεται “Tahdig” που σημαίνει “ο πάτος του σκεύους”.

Παστουρμαδόπιτα ή πίτα Καισαρείας, ένας από τους πιο εκλεκτούς μεζέδες για τους μερακλήδες. Μία πίτα με πλούσια και πικάντικη γεύση. Με πρωταγωνιστή τον παστουρμά που με την ιδιαίτερη γεύση του, την απογειώνει. Η πίτα είναι πολύ απλή, με τρία υλικά όλο κι όλο, παστουρμάς, κασέρι και ντομάτα και η νοστιμιά της βασίζεται αποκλειστικά στην καλή ποιότητα και νοστιμιά αυτών των υλικών.

Πρασοκιμαδόπιτα θα φτιάξουμε σήμερα και τι πρασοκιμαδόπιτα απίθανη είναι αυτή, δεν φαντάζεστε! Με τραγανό χωριάτικο φύλλο, απλούστατο και πανεύκολο. Μόνο με αλεύρι και νεράκι και ουσιαστικά με ένα μόνο φύλλο για άνοιγμα. Κι όμως το αποτέλεσμα δείχνει σαν να την έφτιαξε η καλύτερη μαστόρισσα στο άνοιγμα φύλλου!

Γκιούλμπασι, ένα υπέροχο φαγητό αλλά και ένας εξαιρετικός μεζές για το κρασί. Με ανατολίτικες καταβολές μεν αλλά με ρίζες στην ελληνική παραδοσιακή κουζίνα, αυτό το πιάτο προσφέρει μοναδική απόλαυση. Το γκιούλμπασι αποτελείται από κρέας που λιώνει στο στόμα, σωστό λουκουμάκι. Χρησιμοποιείται κυρίως αρνί αλλά η μίξη κρεάτων, τρυφερό μοσχάρι και χοιρινό, αναδεικνύει την ποικιλία των γεύσεων και έτσι σηματοδοτεί τη γευστική του ταυτότητα.

Φέτος τα Χριστούγεννα, απολαύσαμε δεόντως αυτό το υπέροχο γιαννιώτικο σιροπιαστό και μ΄αυτό, έκλεισε γλυκά ένα γεύμα που την τιμητική της είχε μια φανταστική ηπειρώτικη κοθρόπιτα. Το γεγονός ότι δύο παραδοσιακά εδέσματα στο ίδιο τραπέζι είχαν καταγωγή από την Ήπειρο ήταν τυχαίο. Όμως καθόλου τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι αυτή η περιοχή, μας έχει κληροδοτήσει πλήθος αξιοθαύμαστων συνταγών που απολαμβάνουμε μέχρι και σήμερα.

Μία ωραία επιλογή πιάτου για το εορταστικό τραπέζι όπου θέλουμε και ωραία εμφάνιση και νοστιμιά είναι το χοιρινό κότσι. Εύκολα και γρήγορα με ελάχιστη προετοιμασία δίνει το χρόνο στην οικοδέσποινα να φροντίσει τον εαυτό της και να υποδεχτεί τους καλεσμένους της. Για πιο εντυπωσιακή εμφάνιση προτιμήστε το κότσι να έχει και την πέτσα του. Το γλάσο που το καλύπτει εκτός από νοστιμιά δίνει κι αυτήν την υπέροχη γυαλάδα που αφήνει όλους άφωνους όταν το αντικρίζουν.

Σήμερα θα κάνουμε ένα ταξίδι στο χρόνο για να γνωρίσουμε μία από τις πιο νόστιμες πίτες που έφτιαχναν οι νοικοκυρές της Ηπείρου. Mία πίτα εορταστική για το τραπέζι των Χριστουγέννων ή της Πρωτοχρονιάς. Ιδιαίτερη, και στη γεύση και στην εμφάνιση καθώς περιμετρικά τοποθετούσαν κομματάκια κρέατος ή κοτόπουλου που τα σκέπαζαν γυρίζοντας τη ζύμη από τα χωριάτικα φύλλα τα οποία προεξείχαν από το “τεψί”. Έτσι δημιουργούσαν ένα στεφάνι, τον “κόθρο”, που ήταν γεμάτος από λαχταριστές μπουκίτσες κρέατος που έλιωναν στο στόμα. Το κέντρο έμενε κενό κι εκεί πρόσθεταν το ρύζι με το ζωμό του κρέατος ή του κοτόπουλου ενώ στην επιφάνεια έβαζαν “κοψίδια” να ξεροψηθούν. Το αποτέλεσμα ήταν μία ανεπανάληπτη πίτα που δικαιολογεί επάξια τη φήμη της σε όλα τα επίπεδα.

Σήμερα θα μαγειρέψουμε σαρμάδες! Και για όσους δεν γνωρίζουν, οι σαρμάδες είναι λαχανοντολμάδες που η γέμισή τους αποτελείται από τρυφερά και ζουμερά κομματάκια χοιρινού κρέατος μαζί με φρέσκα μυρωδικά και ρύζι. Μία γέμιση που είναι πεντανόστιμη και πολύ αρωματική, διαφορετική από αυτή που έχουμε συνηθίσει με τους κλασικούς αγαπημένους λαχανοντολμάδες. Το κρέας τεμαχίζεται σε μικρά κομματάκια, τυλίγεται μέσα σε μαλακά φύλλα λάχανου, λούζεται με αυγολέμονο ή σκεπάζεται από απαλή λεμονάτη κρέμα και μετά σε οδηγεί στον παράδεισο…

Οδεύουμε ολοταχώς προς τα Χριστούγεννα και είναι ώρα να σχεδιάσουμε το εορταστικό μενού μας. Την προηγούμενη φορά φτιάξαμε γουακαμόλε και ο λόγος ήταν πως σήμερα θα σας προτείνω μια πιατέλα ορεκτικών με βάση αυτή την υπέροχη σαλάτα. Και μπορεί να είναι ξενόφερτη και να μην έχει σχέση με το παραδοσιακό ελληνικό τραπέζι των Χριστουγέννων, όμως παρ΄όλα αυτά παραμένει μια δροσερή κι ελαφριά σαλάτα που σαν ορεκτικό στέκεται άψογα στο ύψος των περιστάσεων αφού ανοίγει την όρεξη και μας προετοιμάζει για το γεύμα που θα ακολουθήσει χωρίς να μας βαραίνει. Το άλλο πλεονέκτημά του είναι το πράσινο του χρώμα που μας βοηθάει να διακοσμήσουμε καναπεδάκια με σχήμα έλατο ή φύλλο γκι. Καναπεδάκια λοιπόν και αυγουλάκια με πάστα γουακαμόλε και να έχετε χαρούμενα Χριστούγεννα!

Μια απλή, απλούστατη συνταγή για ένα από τα πιο νόστιμα παραδοσιακά γλυκά μας. Αυτή η υπέροχη γλυκόπιτα προέρχεται από τη Μυτιλήνη όπου τη φτιάχνουν για τα Χριστούγεννα, ένα γλυκό πλούσιο σε ελαιόλαδο και όχι σε βούτυρο όπως είναι συνήθως τα σιροπιαστά γλυκά των εορτών. Οπότε σου δίνεται η δυνατότητα να την απολαύσεις και νωρίτερα ειδικά αν νηστεύεις. Η ζύμη αρωματίζεται με ούζο, κάτι που είναι αναμενόμενο για το σήμα κατατεθέν προϊόν της Μυτιλήνης.

Θα έλεγα ότι είναι από τις πιο αγαπημένες μου πίτες όμως αυτό θα μπορούσα να το λέω για κάθε πίτα γιατί κάθε μία για κάποιο λόγο ξεχωρίζει και έχει τη δική της θέση στο πάνθεον της ελληνικής πίτας. Παρ΄όλα αυτά η αρχόντισσα της πίτας είναι μόνο με κιμά! Πλούσια, χορταστική και πεντανόστιμη χαρίζει μοναδικές γευστικές συγκινήσεις στον ουρανίσκο μας.

Όταν η κουμπάρα μου η Χριστίνα, μου κάνει το τραπέζι ένα είναι σίγουρο. Ότι θα φτιάξει κι αυτές τις πατάτες που ξέρει ότι τις λατρεύω και είναι η σπεσιαλιτέ της. Όχι μόνο βέβαια, γιατί ό,τι φτιάξουν τα χρυσά της τα χεράκια είναι πεντανόστιμο, μέχρι και το τζατζίκι της μου φαίνεται πιο νόστιμο από το δικό μου, πράγμα περίεργο αφού το φτιάχνουμε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Όσο για τις ζύμες της, είναι εκτός συναγωνισμού και σ΄ ό,τι αφορά το φύλλο είναι η μεγαλύτερη μαστόρισσα που έχω γνωρίσει.

Την προτίμησή μου στην παραδοσιακή βασιλόπιτα τσουρέκι την έχω δηλώσει πολλές φορές. Εξάλλου μ΄αυτήν μεγάλωσα και αυτήν γνωρίζουμε σαν βασιλόπιτα εδώ στη Θεσσαλονίκη. Μ΄εξαίρεση βέβαια την ωραιότατη τριφτή βασιλόπιτα που είναι επίσης πολύ διαδεδομένη στην πόλη μου και αξίζει να τη δοκιμάσετε.

Μία ακόμη παραδοσιακή βασιλόπιτα αυτή τη φορά με ρίζες μικρασιατικές. Μία ιδιαίτερη βασιλόπιτα που δεν είναι φουσκωμένη σαν τη βασιλόπιτα τσουρέκι , ούτε αφράτη όπως η βασιλόπιτα κέικ. Είναι μία ζύμη μπισκοτένια, βουτυράτη και τρίβεται σε ψίχουλα. Εδώ στη Θεσσαλονίκη είναι πολύ αγαπητή και αξίζει να τη δοκιμάσετε. Εξάλλου δεν χρειάζεται να περιμένετε να φουσκώσει η ζύμη οπότε ακόμη και τελευταία στιγμή μπορείτε να τη φτιάξετε και να απολαύσετε μια βασιλόπιτα από τα χεράκια σας.

Ένα ωραίο πάντρεμα του χοιρινού με τη γλύκα των αποξηραμένων φρούτων συνοδεία ενός ανατολίτικου πιλαφιού, συνθέτουν ένα από τα πιο νόστιμα πιάτα για το εορταστικό μας τραπέζι. Η δική μου παρέμβαση, τα διαφορετικά είδη από πιπέρι, δίνουν μια δυνατή ώθηση σ΄ένα ήσυχο και οικογενειακό φαγητό, δημιουργώντας μία ευχάριστη αντίθεση ανάμεσα στην ήπια γλύκα της σάλτσας και στο δυνατό ταμπεραμέντο του πιπεριού. Φυσικά αν δεν σας αρέσει το πιπέρι μπορείτε να το αφαιρέσετε από τη διαδικασία αλλά προτείνω να το δοκιμάσετε.