ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Την προτίμησή μου στην παραδοσιακή βασιλόπιτα τσουρέκι την έχω δηλώσει πολλές φορές. Εξάλλου μ΄αυτήν μεγάλωσα και αυτήν γνωρίζουμε σαν βασιλόπιτα εδώ στη Θεσσαλονίκη. Μ΄εξαίρεση βέβαια την ωραιότατη τριφτή βασιλόπιτα που είναι επίσης πολύ διαδεδομένη στην πόλη μου και αξίζει να τη δοκιμάσετε.

Μία ακόμη παραδοσιακή βασιλόπιτα αυτή τη φορά με ρίζες μικρασιατικές. Μία ιδιαίτερη βασιλόπιτα που δεν είναι φουσκωμένη σαν τη βασιλόπιτα τσουρέκι , ούτε αφράτη όπως η βασιλόπιτα κέικ. Είναι μία ζύμη μπισκοτένια, βουτυράτη και τρίβεται σε ψίχουλα. Εδώ στη Θεσσαλονίκη είναι πολύ αγαπητή και αξίζει να τη δοκιμάσετε. Εξάλλου δεν χρειάζεται να περιμένετε να φουσκώσει η ζύμη οπότε ακόμη και τελευταία στιγμή μπορείτε να τη φτιάξετε και να απολαύσετε μια βασιλόπιτα από τα χεράκια σας.

Ένα ωραίο πάντρεμα του χοιρινού με τη γλύκα των αποξηραμένων φρούτων συνοδεία ενός ανατολίτικου πιλαφιού, συνθέτουν ένα από τα πιο νόστιμα πιάτα για το εορταστικό μας τραπέζι. Η δική μου παρέμβαση, τα διαφορετικά είδη από πιπέρι, δίνουν μια δυνατή ώθηση σ΄ένα ήσυχο και οικογενειακό φαγητό, δημιουργώντας μία ευχάριστη αντίθεση ανάμεσα στην ήπια γλύκα της σάλτσας και στο δυνατό ταμπεραμέντο του πιπεριού. Φυσικά αν δεν σας αρέσει το πιπέρι μπορείτε να το αφαιρέσετε από τη διαδικασία αλλά προτείνω να το δοκιμάσετε.

Αν δεν έχετε δοκιμάσει ποτέ καστανόσουπα πρέπει να γνωρίζετε πως πρόκειται για μια μοναδική και ιδιαίτερη σούπα με βελούδινη υφή και πολύ ξεχωριστή γεύση. Είναι μια σούπα που ξεπερνάει τις προσδοκίες κάποιου που τη γεύεται για πρώτη φορά. Χωρίς να είναι γλυκιά, η γλύκα του κάστανου πρωταγωνιστεί αυτάρεσκα. Σε αντίθεση με άλλες βελουτέ, καλά είναι να μην μπλέκουμε πολλά λαχανικά γιατί θα μειώσουμε τη μοναδική γεύση του κάστανου που είναι τόσο ντελικάτη. Προσθέτουμε το ρούμι για να ενισχύσουμε το αρωματικό της υπόβαθρο και με λίγο θυμαράκι δημιουργούμε ένα πιάτο που ικανοποιεί απόλυτα όσους επιζητούν κάτι ρουστίκ και γήινο αλλά και όσους θα ήθελαν κάτι γκουρμέ και φίνο σαν πρώτο πιάτο στο εορταστικό τραπέζι. Σας τη συστήνω ανεπιφύλακτα!

Αν στεκόμουν μπροστά σας θα βλέπατε το ένοχο ύφος που καλύπτει το πρόσωπό μου αυτή τη στιγμή κι αν δεν είχα τα χέρια στο πληκτρολόγιο, σίγουρα θα τα έσφιγγα μεταξύ τους και θα τα στριφογύριζα με αμηχανία σαν τη μαθήτρια που τη σήκωσε ο δάσκαλος στο μάθημα κι αυτή ήταν αδιάβαστη. Και να σας εξηγήσω τι μου συμβαίνει. Εμείς στο σπίτι μας δεν φτιάχναμε Χριστόψωμο. Ούτε το είδα σε κανένα σπίτι. Πρώτη φορά το είδα στο διαδίκτυο και μαγεύτηκα. Μ΄όλα αυτά τα πανέμορφα στολίδια που κάθε νοικοκυρά τόσο περίτεχνα κυριολεκτικά κεντούσε και διακοσμούσε την επιφάνεια, ένα αριστούργημα! Αλλά κι ο συμβολισμός που κρυβόταν πίσω απ΄όλη αυτή τη διαδικασία μ΄ενθουσίασε.

Που λέτε, μεγάλη ιστορία η οικογενειακή καρυδόπιτα. Σαν παιδάκι, αναπολώ τη μαμά, δύο μέρες πριν τα Χριστούγεννα να τη φτιάχνει και να τη μεταφέρει στο σαλόνι να κρυώσει έτσι ώστε να τη σιροπιάσει την επόμενη. Καταπληκτική εφεύρεση το σαλόνι. Δεν ξέρω πόσοι από εσάς ζήσατε το άβατο του σαλονιού, όπου οι πόρτες ήταν πάντα κλειστές κι άνοιγαν μόνο σε πολύ ειδικές περιπτώσεις. Σ΄εμάς άνοιγαν στα γενέθλια μας, στην ονομαστική γιορτή του μπαμπά μου, Χριστούγεννα και Πάσχα. Τις υπόλοιπες μέρες, ο χώρος ήταν απαραβίαστος με τα χειροποίητα κεντήματα κολλαρισμένα, τα καλά μας τα χαλιά απάτητα και ουδείς χωρίς εξουσιοδότηση από το λοχία – έτσι έλεγε ο μπαμπάς μου τη μαμά – δεν είχε άδεια να εισέλθει.

Τι τίτλος Χριστέ μου! Διαβάζοντάς τον θα φανταστεί κάποιος μια γαλοπούλα στο κέντρο του τραπεζιού ν΄ανοίγει τα φτερά και να φεύγει από το παράθυρο. Ώρες ώρες είμαι απαράδεκτη, αλλά αφού αυτό θέλω να πω, θέλω κι εσείς να με καταλάβετε… Απογείωση λοιπόν γεύσης σ΄ένα παρεξηγημένο από πολλούς εορταστικό πιάτο και πρωτίστως από εμένα για να λέμε τα πράγματα ως έχουν. Μία φορά είχα δοκιμάσει πριν πολλά χρόνια, την απέρριψα και τέλος! Μη λέμε και “χαζιά” όπως λέει μια γνωστή μου, αλήθεια τώρα… ποιος τρώει γαλοπούλα όταν έχει να επιλέξει ανάμεσα από κατσικάκι, αρνάκι, χοιρινό ακόμη και κοτοπουλάκι…

Από τα πιο νόστιμα κομμάτια κρέατος, τα χοιρινά κότσια, πρωταγωνιστούν συχνά στα κυριακάτικα και εορταστικά τραπέζια. Λόγω της ευκολίας τους για να μαγειρευτούν είναι γενικά μια δημοφιλής και ασφαλής επιλογή και από τις νοικοκυρές που πάντα βγαίνουν ασπροπρόσωπες όταν τα σερβίρουν ως κυρίως πιάτο σ΄ένα γεύμα.

Αυτό το απίθανο γλυκό δεν έτυχε να το δοκιμάσω ποτέ και γι αυτό δεν μπήκα και στον κόπο να το φτιάξω. Ίσως γιατί λατρεύω την καρυδόπιτα που φτιάχνει η μαμά μου, οπότε το θεωρούσα κάτι παρεμφερές αλλά οπωσδήποτε όχι ισάξιο με την καρυδόπιτα της μαμάς. Αφορμή για να το δοκιμάσω στάθηκε ο συμμαθητής μου Αριστείδης Αποστόλου που το έφερε μια μέρα στην Σχολή στην ώρα της ζαχαροπλαστικής.

Κάποτε, όταν περνούσα έξω από το γνωστό ζαχαροπλαστείο της πόλης μου της Θεσσαλονίκης και μοσχοβολούσαν τα τσουρέκια μέχρι λιποθυμίας, έβλεπα τα τσουρέκια με κάστανο αφράτα και ζουμπουρλίδικα στην βιτρίνα και είχα την εντύπωση πως ήταν δυσκολάκι να τα φτιάξεις. Βασικά όχι να τα φτιάξεις αλλά να τα πετύχεις για να ακριβολογώ.

Μέσα στην καρδιά του χειμώνα και με το κρύο έξω τσουχτερό, έχουμε τις ιδανικές συνθήκες για να απολαύσουμε αυτό το υπέροχο παραδοσιακό φαγάκι. Με την γλύκα του λάχανου να δένει τέλεια με το κρέας δημιουργείται μία κατάσταση που σηκώνει πολύ κρασάκι!

Τι σου κάνει μία μελιτζάνα που έχει ξεμείνει μόνη κι έρημη στο ψυγείο και δεν ξέρεις τι να την κάνεις… Ένα πολύ εύκολο και γρήγορο ορεκτικό, ένα όμορφο και χαριτωμένο πιάτο για το εορταστικό τραπέζι!

Στο τόσο ξεχωριστό απ΄όλα τα εορταστικά τραπεζώματα, πρωτοχρονιάτικο τραπέζι, πλούσιο ή λιτό δεν έχει καμία σημασία, ξεχωριστή θέση έχουν οι πίτες.

Εύκολη συνταγή για πολίτικη βασιλόπιτα με όλα τα αρώματα του τσουρεκιού! Απλή και παραδοσιακή, χωρίς στολισμούς υπερπαραγωγή και χωρίς ακροβατικά φουσκώματα. Όμως νόστιμη, πολύ νόστιμη! Και αφού θα την φτιάξουμε με τα χεράκια μας τότε παίρνει ακόμη μεγαλύτερη αξία!

Μία νέα σαλάτα προστέθηκε φέτος στο εορταστικό μου μενού και έκανε πάταγο στο τραπέζι! Με την γλύκα της κολοκύθας, την έντονη γεύση και την αλμύρα του ροκφόρ έκανε ένα εκρηκτικό συνδυασμό γεύσεων που ξετρέλανε τους πάντες!

Το έβλεπα το δεντράκι με τα μπρόκολα να περνάει από την οθόνη μου όλες αυτές τις μέρες και κάθε φορά μου προκαλούσε ένα χαμόγελο… Είπα λοιπόν να το φτιάξω κι εγώ προχθές που είχα μπρόκολα, να κάνω έκπληξη και στις κόρες μου που τους αρέσουν κάτι τέτοια. Φυσικά ενθουσιάστηκαν όπως το περίμενα. Εκεί που θέλω να σταθώ όμως είναι ότι είναι και πολύ νόστιμος αυτός ο συνδυασμός βρασμένων και ωμών λαχανικών γι αυτό και σας το προτείνω. Καλά Χριστούγεννα!!!