ΖΥΜΕΣ/ΠΙΤΕΣ/ΨΩΜΙΑ

Νομίζω πως δεν έχω να πω περισσότερα, τα λέει όλα ο τίτλος. Πρόκειται για ένα ψωμάκι που γίνεται εύκολα και γρήγορα, χωρίς ζύμωμα. Είναι πολύ αφράτο και μαλακό χωρίς τραγανή κόρα. Είναι καλυμμένο παντού με σουσάμι κι αυτό του δίνει μια γεύση από κουλούρι Θεσσαλονίκης. Προσοχή όμως! Έτσι αφράτο και ελαφρύ που είναι, τσιμπάς λίγο και μπορείς να το φας όλο χωρίς να το καταλάβεις καν. Έχετε το νου σας…

Σήμερα θα κάνουμε ένα ταξίδι στο χρόνο για να γνωρίσουμε μία από τις πιο νόστιμες πίτες που έφτιαχναν οι νοικοκυρές της Ηπείρου. Mία πίτα εορταστική για το τραπέζι των Χριστουγέννων ή της Πρωτοχρονιάς. Ιδιαίτερη, και στη γεύση και στην εμφάνιση καθώς περιμετρικά τοποθετούσαν κομματάκια κρέατος ή κοτόπουλου που τα σκέπαζαν γυρίζοντας τη ζύμη από τα χωριάτικα φύλλα τα οποία προεξείχαν από το “τεψί”. Έτσι δημιουργούσαν ένα στεφάνι, τον “κόθρο”, που ήταν γεμάτος από λαχταριστές μπουκίτσες κρέατος που έλιωναν στο στόμα. Το κέντρο έμενε κενό κι εκεί πρόσθεταν το ρύζι με το ζωμό του κρέατος ή του κοτόπουλου ενώ στην επιφάνεια έβαζαν “κοψίδια” να ξεροψηθούν. Το αποτέλεσμα ήταν μία ανεπανάληπτη πίτα που δικαιολογεί επάξια τη φήμη της σε όλα τα επίπεδα.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο λαχταριστό από μία φρεσκοψημένη πίτα. Για μένα, τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τα υπέροχα αρώματα που σκορπάει όταν ψήνεται, ούτε με το πολυπόθητο κρατς από την πρώτη μέχρι την τελευταία μπουκιά. Τίποτα πιο ονειρεμένο από τη ζυμαρένια γεύση του φύλλου, ενισχυμένη από τα μεσογειακά αρώματα του ελαιόλαδου ή τη μοσχοβολιά του βούτυρου. Καμιά φορά σκέφτομαι πως η γέμιση είναι περιττή. Μετά όμως θυμάμαι τη λιωμένη φέτα που αργεί ναι κρυώσει και μας βασανίζει μέχρι να καταφέρουμε εκείνη την πρώτη δαγκωματιά, τη γλύκα που έχουν οι χορτόπιτες, τη νοστιμιά από κάθε είδους κρεατόπιτες ενισχυμένες με μυρωδικά της ελληνικής φύσης και πόσες άλλες ακόμη, η λίστα είναι ατελείωτη, όρεξη να έχεις μόνο και φαντασία.

Ένα από τα πιο πετυχημένα και δημοφιλή ψωμιά της εποχής μας είναι το ψωμί που γίνεται στη γάστρα και δεν απαιτεί καθόλου ζύμωμα παρά μόνο ανακάτεμα με μία κουτάλα. Έτσι εύκολα και γρήγορα μπορούμε να απολαύσουμε πεντανόστιμο, χειροποίητο ψωμάκι, τραγανό απ΄έξω και αφράτο από μέσα. Το μόνο που δεν μου αρέσει σ΄αυτό το ψωμί είναι οι 12-18 ώρες αναμονή. Κι αυτό γιατί πρέπει να προνοήσεις να το ετοιμάσεις από το προηγούμενο βράδυ. Οπότε αν χρειαστείς ψωμί άμεσα, δεν προλαβαίνεις να το φτιάξεις. Πώς θα σας φαινόταν λοιπόν αν το φτιάχναμε παρακάμπτοντας την πολύωρη αναμονή; Τέλεια, θα έλεγα κι αυτήν την εκδοχή θα πρέπει να τη δοκιμάσετε. Έχω την υποψία ότι δεν θα ξαναπάρετε ψωμί από το φούρνο…

Αν σας αρέσει η επίπεδη, στρόγγυλη πίτα της Μέσης Ανατολής τότε πρέπει να μάθετε ότι το αντίπαλο δέος της προέρχεται από τη Βόρεια Αφρική και συγκεκριμένα από το Μαρόκο. Τα “μπατμπούτ” είναι μια εξελιγμένη μορφή της ανατολίτικης πίτας, πιο αφράτα, πιο αέρινα και πιο νόστιμα. Οι μαροκινοί τα γεμίζουν σχεδόν με τα πάντα, αλμυρά ή γλυκά και τα απολαμβάνουν στο πρωινό τους, σαν ορεκτικό ή σαν σνακ ενδιάμεσα στα γεύματά τους. Αλλά επειδή είναι και ένας τύπος ψωμιού, το προτιμούν και για τα γεύματά τους χωρίς να τα γεμίσουν.

Θα έλεγα ότι είναι από τις πιο αγαπημένες μου πίτες όμως αυτό θα μπορούσα να το λέω για κάθε πίτα γιατί κάθε μία για κάποιο λόγο ξεχωρίζει και έχει τη δική της θέση στο πάνθεον της ελληνικής πίτας. Παρ΄όλα αυτά η αρχόντισσα της πίτας είναι μόνο με κιμά! Πλούσια, χορταστική και πεντανόστιμη χαρίζει μοναδικές γευστικές συγκινήσεις στον ουρανίσκο μας.

Λαχταριστή κοτόπιτα που γίνεται εύκολα και γρήγορα στο τηγάνι χωρίς να χρειαστεί να ανοίξετε φύλλο γιατί γίνεται με φύλλο κρούστας. Τραγανή, με ζουμερή και πεντανόστιμη γέμιση που συναρπάζει. Από πάνω το τυρί ολοκληρώνει την απίθανη γεύση της καθώς “τσιχλώνει” και δημιουργεί μια λιμπιστική εικόνα που σε κάνει να αδημονείς να την απολαύσεις. Φυσικά μπορείτε να ετοιμάσετε ό,τι γέμιση σας αρέσει. Με τυριά και αλλαντικά, με κιμά, με χόρτα και φέτα, όρεξη να υπάρχει και φαντασία, οι συνδυασμοί είναι ατελείωτοι.

Σήμερα θα φτιάξουμε ένα ιδιαίτερο ψωμάκι για ιδιαίτερα γούστα και ουρανίσκους που ψάχνουν για κάτι υγιεινό χωρίς όμως να κάνουν εκπτώσεις στη γεύση. Και αυτό ακριβώς αντιπροσωπεύει αυτό το ψωμί. Πιο βαρύ και μεστό από τα κλασικά ψωμιά με την αφράτη ψίχα, προσδίδει μια συμπυκνωμένη νοστιμιά αληθινού ψωμιού. Οι σπόροι του δίνουν μια ντελικάτη γλύκα, το κάνουν ευχάριστα τραγανό και το συμπληρώνουν γευστικά αφήνοντας την ευχάριστη επίγευση του πασατέμπο. Ακόμη, θα το λατρέψουν κι όσοι δεν θέλουν να ζυμώνουν μιας και δεν χρειάζεται ζύμωμα. Ένα εύκολο ψωμί γεμάτο ευεργετικές ιδιότητες, πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά και με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη ώστε να είναι κατάλληλο και για τους διαβητικούς. Απολαύστε αυτό το όμορφο καρβελάκι στο πρωινό σας αλλά και με το φαγητό σας.

Φημίζεται για τη χρυσή διάστικτη επιφάνειά του και το υπέροχο άρωμά του. Η προέλευσή του είναι από την Ολλανδία και στο εξωτερικό λατρεύεται από παιδιά και ενήλικες. Το δοκίμασα πρώτη φορά όταν επισκέφθηκα την κόρη μου στη Σκωτία και πραγματικά ενθουσιάστηκα. Οφείλει το όνομά του στο ιδιαίτερο σχέδιο που έχει στην επιφάνειά του και μοιάζει με μοτίβο τίγρης. Βέβαια κάποιοι διαφωνούν και λένε ότι φέρνει πιο πολύ στα σχέδια που έχει η καμηλοπάρδαλη γι αυτό και το ονομάζουν “Giraffe bread” αλλά τελικά επικράτησε η πρώτη επιλογή.

Η αναζήτησή μου για να βρω μία συνταγή για γλυκό που να έχει ως κύριο υλικό την κολοκύθα και να είναι νηστίσιμη με οδήγησε στο “κουγκουλούρι” που παρουσίασε ο Ηλίας Μαμαλάκης στην εκπομπή του Μπουκιά και Συχώριο όταν επισκέφθηκε τη Σαλαμίνα. Πρόκειται για μία παραδοσιακή συνταγή που αφορά μπουρέκια γεμισμένα με κολοκύθα και σταφίδες. Ωραιότατο γλυκάκι με τραγανή ζύμη και μελωμένη γέμιση από κολοκύθα που έχει καραμελώσει από τη ζάχαρη μαζί με σταφίδες που δίνουν την δική τους γλυκιά ένταση μέσα σε κάθε μπουκίτσα.

Αράβικες πίτες, μαλακές και αφράτες. Είναι τόσο εύκολο να τις φτιάξουμε σπίτι αλλά και πολύ διασκεδαστικό καθώς την ώρα που ψήνονται, γίνονται χαριτωμένα μπαλονάκια. Μια διαδικασία που πολύ θα απολαύσετε κι εσείς αλλά και τα παιδιά σας που θα ξετρελαθούν καθώς θα τα βλέπουν να φουσκώνουν με αέρα μπροστά στα μάτια τους.

“Μένουμε σπίτι” το σύνθημα της εποχής λόγω της καραντίνας για τον κορονοϊό. Μέσα κι εγώ λοιπόν και σκέφτηκα να σας δώσω μία συνταγή που θα φανεί ιδιαίτερα χρήσιμη αυτήν την περίοδο κυρίως σ΄όσους έχουν παιδάκια και θέλουν να τα απασχολήσουν δημιουργικά. Είναι πολύ έξυπνο να τους μοιράσετε αρμοδιότητες έτσι ώστε να νιώθουν χρήσιμα και τι καλύτερο από το να τα χρίσετε φουρνάρηδες του σπιτιού! Όταν είχα δει αυτή τη συνταγή στο διαδίκτυο μου φάνηκε πολύ χαριτωμένη αλλά τώρα είναι χρήσιμη περισσότερο από ποτέ για δύο λόγους. Και τα παιδάκια θα νιώσουν μεγάλη χαρά αλλά και οι μαμάδες θα τα κρατήσουν απασχολημένα χωρίς να λερώνουν την κουζίνα μιας και η διαδικασία γίνεται μέσα σε μία σακούλα. Εννοείται πως αν κι εσείς νιώθετε ανασφάλεια να φτιάξετε ψωμί, τώρα είναι η ευκαιρία να βγάλετε το παιδί που κρύβεται μέσα σας κι έτσι να μην χρειάζεται να βγαίνετε έξω για να αγοράσετε.

Πόσο μοναδικά και λαχταριστά είναι τα ψωμάκια που προορίζονται για μπέργκερ! Αφράτα και μαλακά αγκαλιάζουν το περιεχόμενο χωρίς να το πιέζουν και είναι ελαστικά ώστε να μπορούμε να δαγκώσουμε χωρίς να έρθουμε αντιμέτωποι με μια τραγανή και σκληρή κόρα που σε άλλη περίπτωση θα μας ενθουσίαζε, όχι όμως σ΄ένα μπέργκερ που η κόρα πρέπει να είναι σχεδόν ανύπαρκτη, τίποτε περισσότερο από μια μαλακή κρούστα. Η ζύμη αυτή λέγεται Brioche και περιέχει αυγά, βούτυρο και γάλα.

Σήμερα θα μιλήσουμε για μία απίστευτη τεχνική για σπιτική σφολιάτα που όχι απλά δεν χρειάζεται ζύμωμα και διπλώματα αλλά μάλιστα απαγορεύεται κάτι τέτοιο, με αποτέλεσμα να σου λύνει τα χέρια κυριολεκτικά. Μία από τις πιο αγαπημένες μου συνταγές γιατί η ζύμη είναι απίστευτα νόστιμη και αφράτη. Είναι τόσο ντελικάτη που λιώνει κυριολεκτικά στο στόμα και μακράν ό,τι καλύτερο έχω πειραματιστεί σε σπιτική σφολιάτα.

Σήμερα θα κάνουμε μία εξαιρετική πίτα με χωριάτικο φύλλο από κίτρινο αλεύρι με μία τεχνική που δεν σας έχω δείξει ακόμη. Μέτριας δυσκολίας γιατί πρέπει να ανοίξουμε φύλλο κι αυτό είναι κάτι που φοβίζει όσους και όσες δεν έχουν δοκιμάσει ποτέ αλλά δεν είναι και πυρηνική φυσική, είναι απλά θέμα εξάσκησης. Έτσι κι αλλιώς όποιος δοκιμάσει πρώτη φορά ν΄ανοίξει φύλλο και διαπιστώσει πως δεν ήταν και τόσο δύσκολο τελικά, μετά θέλει να το ξανακάνει γιατί είναι μία διαδικασία ψυχοθεραπευτική και άκρως εθιστική. Στην προκειμένη περίπτωση θα χρειαστούμε δέκα φύλλα αλλά θα ανοίξουμε μόνο πέντε και θα σας εξηγήσω στην εκτέλεση το λόγο. Γι αυτό και κατατάσσω αυτήν την τεχνική στις μέτριας δυσκολίας πίτες.

Είναι βέβαιο πως κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί σ΄ένα νόστιμο τυροπιτάκι που τρώγεται ευχάριστα καθ΄όλη τη διάρκεια της μέρας. Μία ωραία λύση για σνακ, για κολατσιό των παιδιών στο σχολείο, για τον καφέ, για το πρωινό, ταιριάζει παντού και μας λύνει τα χέρια.