ΖΥΜΕΣ/ΠΙΤΕΣ/ΨΩΜΙΑ

Κάποτε, όταν περνούσα έξω από το γνωστό ζαχαροπλαστείο της πόλης μου της Θεσσαλονίκης και μοσχοβολούσαν τα τσουρέκια μέχρι λιποθυμίας, έβλεπα τα τσουρέκια με κάστανο αφράτα και ζουμπουρλίδικα στην βιτρίνα και είχα την εντύπωση πως ήταν δυσκολάκι να τα φτιάξεις. Βασικά όχι να τα φτιάξεις αλλά να τα πετύχεις για να ακριβολογώ.

Υπέροχα νόστιμα πατατοπιτάκια και φανταστικές πατατόπιτες ατομικές, γρήγορα και εύκολα με φύλλο κρούστας. Έτσι δεν χρειάζεται να χάνεται πολύτιμος χρόνος την ώρα που πιάνουν εκείνες οι αδυσώπητες λιγουρίτσες και καμία διάθεση δεν έχουμε να φτιάχνουμε ζυμάρια.

Ένα επίπεδο ψωμάκι με απίθανη τραγανή, ροδοκόκκινη ζύμη αναπαύεται στον πάγκο της κουζίνας μου. Στην επιφάνειά του, οι φουσκάλες από το φρέσκο βούτυρο που είχαν στήσει τρελό χορό, άρχισαν να καταλαγιάζουν. Στο κέντρο του, η ζύμη άνοιξε και μοιάζει με σπηλιά για να μας αποκαλύψει μια λίμνη από λιωμένο κασέρι όπου πάνω του οι τελευταίες μπουρμπουλήθρες, κοπάζουν…

Η αλήθεια είναι πως εδώ και μια εβδομάδα προσπαθώ να δημοσιεύσω την συνταγή αυτή και καθυστερώ γιατί αδυνατώ να δώσω τίτλο. Ό,τι και να σκέφτηκα δεν ανταποκρίνεται επακριβώς σ΄αυτό που αυτή η πίτα είναι. Οπότε σκέφτηκα, ας ξεκινήσω από τα δεδομένα, ότι δηλαδή ότι αυτό που θα φάμε είναι ονειρεμένο και ότι φτιάχνεται με βραστά φύλλα. Και τώρα θα σας εξηγήσω περί τίνος πρόκειται. Αυτή η πίτα που βλέπετε είναι από τις πιο δημοφιλείς στην παραδοσιακή κουζίνα της Γεωργίας. Ανήκει στην κατηγορία Χατσαπούρι «Khachapuri» που σημαίνει τυρόψωμο αλλά έχει τόσες διαφορετικές παραλλαγές έτσι ώστε άλλοτε να μοιάζει όντως με επίπεδο τυρόψωμο ή καλύτερα κασερόψωμο μιας που είναι γεμισμένο με λάβα κίτρινου τυριού «Imeruli» άλλοτε δε, με πεϊνιρλί που  έχει κι ένα αυγό στην επιφάνειά του «Adjaran ή Acharuli». Και υπάρχει και η «Achma»…

Σήμερα θα μοιραστώ μαζί σας μια παραδοσιακή συνταγή από την Παλαιστίνη, μία συνταγή από τις πιο αγαπημένες και δημοφιλείς της χώρας και όχι άδικα. Πρόκειται για ένα επίπεδο ψωμί που θυμίζει την δική μας λαγάνα αλλά το εσωτερικό του αποτελείται από στρώσεις με αέρινα φύλλα που παραπέμπουν σε πίτα. Παρ΄όλα αυτά είναι πολύ εύκολο να το φτιάξεις γιατί τα φυλλαράκια αυτά δημιουργούνται από έναν συγκεκριμένο τρόπο διπλώματος της ζύμης και δεν χρειάζονται άνοιγμα με πλάστη. Για την ακρίβεια δεν χρειάζεται καν πλάστης γιατί η ζύμη ανοίγει με τα χέρια.

Η συνταγή που σας έδωσα χθες για το σουφλέ που γίνεται με το μπαγιάτικο ψωμί, μου θύμισε τα κρουτόν που φτιάχνω επίσης, αξιοποιώντας το μπαγιάτικο ψωμί. Δεν είναι τίποτα φοβερό να τα φτιάξουμε στο σπίτι, ούτε πιστεύω χρειάζεται να γράψουμε και συνταγή. Κάποιες μικρές λεπτομέρειες ίσως, που κάνουν όμως διαφορά. Μικρά τιπς που διευκολύνουν την διαδικασία και βελτιώνουν το αποτέλεσμα.

Σήμερα θα αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο τρόπο το ψωμί που δεν καταναλώσαμε και τώρα είναι πολύ μπαγιάτικο. Θα φτιάξουμε αυτό το υπέροχο σουφλέ που όταν το δοκιμάσετε, θα πιάσετε τον εαυτό σας να αφήνει το ψωμί να μπαγιατέψει επίτηδες. Γιατί εκτός από το ότι είναι πεντανόστιμο, είναι ακόμη, εύκολο, υγιεινό και μπορείτε να το ετοιμάσετε ώρες πιο μπροστά, μη σας πω και από το προηγούμενο βράδυ γιατί όσο κάθεται στο ψυγείο τόσο καλύτερο γίνεται.

Η απλότητα σ΄όλο της το μεγαλείο. Ένας χυλός που ψήνεται και δημιουργεί πανδαισία γεύσεων και νοστιμιάς. Με τα αρώματα των τυριών που λιώνουν και μας ξετρελαίνουν. Παλιά, παραδοσιακή συνταγή που την έφτιαχναν σ΄όλη την Ελλάδα με μικρές παραλλαγές από τόπο σε τόπο. Γνωστή με διάφορες ονομασίες ανάλογα με τον τόπο προέλευσης όπως ζυμαρόπιτα, αλευρόπιτα, κασόπιτα αλλά και κοσμιρή όπως με πληροφόρησε μια φίλη της σελίδας η Εύη. Με την προσθήκη κολοκυθιού την συναντάμε ως μπατζίνα ή μπατσίνα, πλαστός ή μπλαστός, κολομπαρόπιτα, γκουλιάρα, γυμνόπιτα, μαμαλίγκα, κολομπαρίνα που είναι γλυκιά. Λίγο διαφορετική η μπλατσάρα που είναι πάνω και κάτω χυλός από καλαμποκάλευρο κυρίως και στην μέση χόρτα όπως και η μπαμπανέτσα, η πισπιλίτα και η μουσούντα που έχει και λίγο πάπρικα στην γέμιση.