Η απλότητα σ΄όλο της το μεγαλείο. Ένας χυλός που ψήνεται και δημιουργεί πανδαισία γεύσεων και νοστιμιάς. Με τα αρώματα των τυριών που λιώνουν και μας ξετρελαίνουν. Παλιά, παραδοσιακή συνταγή που την έφτιαχναν σ΄όλη την Ελλάδα με μικρές παραλλαγές από τόπο σε τόπο. Γνωστή με διάφορες ονομασίες ανάλογα με τον τόπο προέλευσης όπως ζυμαρόπιτα, αλευρόπιτα, κασόπιτα αλλά και κοσμιρή όπως με πληροφόρησε μια φίλη της σελίδας η Εύη. Με την προσθήκη κολοκυθιού την συναντάμε ως μπατζίνα ή μπατσίνα, πλαστός ή μπλαστός, κολομπαρόπιτα, γκουλιάρα, γυμνόπιτα, μαμαλίγκα, κολομπαρίνα που είναι γλυκιά. Λίγο διαφορετική η μπλατσάρα που είναι πάνω και κάτω χυλός από καλαμποκάλευρο κυρίως και στην μέση χόρτα όπως και η μπαμπανέτσα, η πισπιλίτα και η μουσούντα που έχει και λίγο πάπρικα στην γέμιση.

Κουρκουτόπιτα έφτιαχνα πολλά χρόνια και είναι μία γρήγορη λύση κυρίως για κάτι βράδια που δεν βρίσκουν τίποτα μα τίποτα στο “άδειο” μας ψυγείο που κοντεύει να σκάσει. Και γινόταν πολύ νόστιμη και φυσικά ανάρπαστη. Εδώ που τα λέμε δεν πρόκειται και για συνταγή υπερπαραγωγή που δεν θα σου πετύχει. Μέχρι που πήγα στην Ήπειρο και έφαγα από τα χέρια της Άννας. Πόσα λάθη κάνουμε όταν δεν έχουμε γευτεί το αυθεντικό και το παραδοσιακό…

Η κουρκουτόπιτα λοιπόν πρέπει να είναι λεπτή. Υπερβολικά λεπτή, γύρω στο 1 εκατοστό, σαν πίτσα. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να προσθέσουμε μπέικιν ή να χρησιμοποιήσουμε αλεύρι που φουσκώνει, φαρίνα. Χρειάζεται κάμποσο λάδι έτσι ώστε σχεδόν να “τηγανιστεί” μέσα στο ταψί. Η Άννα επίσης, χρησιμοποιούσε γιαούρτι αντί για γάλα και δεν έβαζε καθόλου αυγά. Ακόμη, χρησιμοποιούσε και ανθότυρο μαζί με κατσικίσια φέτα για να σπάει η αλμύρα.

Το αποτέλεσμα είναι μία άλλη πίτα από αυτήν που έφτιαχνα εγώ τόσα χρόνια. Τόσο απίστευτα τραγανή, που παραδίνεσαι σ΄ένα ατελείωτο ζυμαρένιο κρίτσι κρίτσι ενώ συγχρόνως η απίθανη γεύση από τα τυριά την αποθεώνει. Στην προκειμένη περίπτωση βέβαια, τα εξαιρετικά τυριά που χρησιμοποιήθηκαν ήταν δικής τους παραγωγής όπως και το γιαούρτι και η πίτα ψήθηκε στον ξυλόφουρνο. Την απολαύσαμε ένα πρωινό, μέσα στην φύση της Ηπείρου κάτω από τον δροσερό ίσκιο των δέντρων. Ομορφιά και γαλήνη, υπέροχες γεύσεις, αγαπημένοι φίλοι, υλικά που συνθέτουν την πιο πετυχημένη συνταγή…

Τι θα χρειαστούμε…

• 3 φλ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 3 φλ. νερό
• 1 φλ. γιαούρτι
• 1/2 φλ. ελαιόλαδο
• 500 γρ. φέτα ή 250 γρ. φέτα και 250 γρ. ανθότυρο
• Αλάτι

Πώς θα την φτιάξουμε…

Σ΄ένα μπολ ανακατεύουμε το αλεύρι, το γιαούρτι, το νερό, το αλάτι και την μισή ποσότητα από το ελαιόλαδο. Ρίχνουμε το υπόλοιπο λάδι σε ταψί που όταν ρίξουμε το χυλό, να μην ξεπερνάει το ένα δάχτυλο σε ύψος. Θρυμματίζουμε το τυρί και το σκορπάμε σ΄όλη την επιφάνεια. Ψήνουμε στους 200 C μέχρι να ροδίσει.

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!