Φανουρόπιτα προς τιμήν του Αγίου Φανουρίου που γιορτάζει στις 27 Αυγούστου. Ένα υπέροχο πεντανόστιμο κέικ γεμάτο γλύκα και αρώματα. Ένα γλύκισμα που διέπουν θρησκευτικοί κανόνες και συμβολισμοί έτσι ώστε να στηθεί μια “γέφυρα” επικοινωνίας μεταξύ των πιστών και του Αγίου. Μία προσφορά κι ένα  τελετουργικό που σκοπό έχει να βρεθεί, ό,τι ο καθένας αναζητά, κάποιο χαμένο αντικείμενο ή ακόμη κι ένα πολύφερνο γαμπρό για τα ανύπαντρα κορίτσια που έβαζαν ένα κομμάτι φανουρόπιτας κάτω από το μαξιλάρι τους για να τους φανερώσει ο Άγιος μέσα από το όνειρό τους, τον μελλοντικό τους σύζυγο.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά. Σύμφωνα με την Χριστιανική παράδοση η φανουρόπιτα πρέπει να περιέχει ή 7 ή 9 υλικά, αριθμούς συμβολικούς ακόμη και από τα χρόνια της αρχαιότητας. Κατά την διάρκεια της ετοιμασίας, η νοικοκυρά πρέπει να διαβάσει την εξής ευχή προς τιμήν του Αγίου…

“Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Ουράνιος Άρτος, ο της βρώσεως της μενούσης εις τον αιώνα πλουσιοπάροχος χορηγός, ο δοτήρ των αγαθών, ο δέ Ηλιού τροφήν αγεώργητον πηγάσας, η ελπίς των απηλπισμένων, η βοήθεια των αβοηθήτων και σωτηρία των ψυχών ημών. Ευλόγησον τα δώρα ταύτα και τους ταύτα σοι προσκομίσαντας, εις δόξαν σήν και τιμήν του αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Φανουρίου. Παράσχου δέ, αγαθέ, τοις ευπρεπίσασι τους πλακούντας τούτους, πάντα τά εγκόσμια καί υπερκόσμια αγαθά σου. Εύφρανον αυτούς εν χαρά μετά του προσώπου σου, δείξον αυτοίς οδούς προς σωτηρίαν. Τα αιτήματα τών καρδιών αυτών καί πάσαν τήν βουλήν αυτών ταχέως πλήρωσον, οδηγών αυτούς προς εργασίαν τών εντολών σου, ίνα διά παντός εν ευφροσύνη καί αγαλλιάσει υμνώσι καί δοξάσωσι το πάντιμον καί μεγαλοπρεπές όνομά σου, πρεσβείαις της υπερευλογημένης Θεοτόκου, του αγίου ένδοξου νεομάρτυρος Φανουρίου, του Θαυματουργού, καί πάντων σου τών αγίων. Αμήν.”

Μετά, πηγαίνουμε την φανουρόπιτα στην εκκλησία όπου την διαβάζει ο ιερέας και την κόβει σε κομμάτια. Τα κομμάτια αυτά τα μοιράζουμε και η παράδοση λέει πως όποιος πάρει κομμάτι πρέπει να μνημονεύσει την μητέρα του Αγίου και να πει “Θεός σχωρέστην..” κάτι που θα ευχαριστούσε πολύ τον Άγιο γιατί η μητέρα του ήταν τόσο σκληρή και άπονη γυναίκα που μάταια ο γιος της προσπάθησε να τη σώσει από την κόλαση.

Αυτά με λίγα λόγια είναι ό,τι αφορά το τελετουργικό κομμάτι κι ας έρθουμε στα δικά μας. Αν παρατηρήσετε τις διάφορες συνταγές για φανουρόπιτα που κυκλοφορούν, πάνω κάτω ίδιες δείχνουν. Αυτό όμως το λίγο πάνω και λίγο κάτω των υλικών, μπορεί να αλλάξει ολοκληρωτικά το τελικό αποτέλεσμα. Το οποίο βέβαια είναι θέμα προσωπικού γούστου. Σύμφωνα λοιπόν με το δικό μου γούστο, αυτή είναι μία συνταγή που σε κάνει περήφανη ακόμη κι από την ώρα που θα την παρουσιάσεις. Πλούσια, αρωματική, απολαυστική με γεμάτη, ολοκληρωμένη γεύση. Και με την απαραίτητη τσαχπινιά που πρέπει να έχει μια συνταγή για να την διαφοροποιήσει από τις άλλες και που τόσο πολύ αγαπώ να ανακαλύπτω. Το αποτέλεσμα, μια απίστευτα τραγανή πάνω και κάτω φανουρόπιτα, ενώ διατηρεί την υγρασία της στο εσωτερικό. Αφράτη και τριφτή αλλά όχι στεγνή και ξερή, διατηρεί μια απίστευτη ισορροπία στις υφές της.

Την συνταγή μαζί με τις πολύ μικρές αλλά τόσο σημαντικές τεχνικές λεπτομέρειες που θα μοιραστώ μαζί σας παρακάτω, μου τις έδωσε η αγαπημένη μου φίλη Έλλη, η οποία εκτός από Βασίλισσα της μελιτζάνας όπως την αποκαλώ πειραχτικά, έχει εντρυφήσει στο θέμα Άγιος Φανούριος. Κι επειδή με την εκκλησία δεν έχω πολλά πάρε δώσε, η Έλλη μου έδωσε να καταλάβω με ποιο τρόπο μπορώ να ζητήσω κάτι από τον Άγιο αλλά το κυριότερο ΤΙ έχει νόημα να ζητήσω. Ζητήστε του λοιπόν να σας φανερώσει ποιον δρόμο να διαλέξετε αν βρίσκεστε σε δίλημμα, ζητήστε του να σας φανερώσει τον τρόπο που πρέπει να δώσετε τον αγώνα σας, ζητήστε του να φανερώσει την αλήθεια αν σας κακολογούν και σας ρίχνουν λάσπη. Διευκρινίστε βέβαια ποια αλήθεια εννοείτε γιατί μετά διορθώσεις δεν έχει! Και η ανταπόκριση είναι άμεση. Όπως συνηθίζει να μου λέει και η Έλλη… “εν τω άμα και το θάμα” βρε… ΕΝ ΤΩ ΑΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΜΑ!!!

Τι θα χρειαστούμε…

• 3 φλ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
• 1 φλ. ζάχαρη
• 1 κ. γλυκού σόδα
• 1 και 1/2 κ. γλυκού κανέλα
• 1/2 κ. γλυκού γαρίφαλο
• 2/3 φλ. σπορέλαιο
• 1 φλ. χυμό πορτοκαλιού
• 2 φλ. καρύδια
• 1/2 φλ. σταφίδες ή και κράνμπερις
• Άχνη και κανέλα για πασπάλισμα προαιρετικά

Πώς θα την φτιάξουμε…

Χοντροκόβουμε τα καρύδια με μαχαίρι, δεν τα βάζουμε στο μούλτι. Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 170 C. Βάζουμε τα καρύδια στο ταψί που θα χρησιμοποιήσουμε και τα ζεσταίνουμε στο φούρνο για 5 λεπτά.

Σε μια βαθιά λεκάνη ή σουπιέρα, κοσκινίζουμε όλα τα στερεά υλικά. Το κοσκίνισμα είναι απαραίτητο γιατί δεν θα χρησιμοποιήσουμε μίξερ. Απλά ανακατεύουμε με ξύλινη κουτάλα.

Στην συνέχεια ρίχνουμε το σπορέλαιο, τον χυμό πορτοκαλιού και ανακατεύουμε μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα.

Πασπαλίζουμε με λίγο αλεύρι τις σταφίδες και αφού τις κοσκινίσουμε για να φύγει το περίσσιο αλεύρι, τις ρίχνουμε στο μείγμα μαζί με τα μισά καρύδια, το ένα φλιτζάνι δηλαδή. Ανακατεύουμε.

Λαδώνουμε το ταψί που θα χρησιμοποιήσουμε. Για πιο λεπτή φανουρόπιτα το ταψί να έχει διάμετρο 30 εκ. και για πιο ψηλή, να έχει διάμετρο 25 εκατοστά. Σκορπίζουμε το μισό από το ένα φλ. καρύδια που κρατήσαμε. Αυτά τα καρύδια που τα ψήσαμε λίγο προηγουμένως, θα μας δώσουν την τραγανή βάση. Από πάνω απλώνουμε προσεκτικά το μείγμα για να μην χαλάσουμε την θέση που έχουν τα καρύδια που βρίσκονται στον πάτο. Βρέχουμε ελαφρώς το χέρι μας και στρώνουμε την επιφάνεια. Πασπαλίζουμε με τα καρύδια που μας έχουν μείνει.

Ψήνουμε στους 170 C για περίπου 50 λεπτά αλλά εξαρτάται από τον φούρνο. Γενικά έχουμε τον νου μας μετά από 40 λεπτά και ελέγχουμε με οδοντογλυφίδα αν έχει ψηθεί, όταν πάρει αυτό το όμορφο καφέ χρώμα που βλέπετε στην φωτογραφία. Προσοχή μην ξεραθεί η επιφάνεια και σκληρύνει. Όπως είπαμε πριν, θέλουμε να είναι τραγανή αλλά συγχρόνως αφράτη και τριφτή με υγρά ψιχουλάκια! Ένα ποίημα δηλαδή… Πασπαλίζουμε με άχνη και κανέλα προαιρετικά.

Καλή επιτυχία και του χρόνου με υγεία!