Φίλοι μου καλοί κι αγαπημένοι, ούτε που μπορείτε να φανταστείτε πόσο μου λείψατε! Μήνες έχουμε να τα πούμε κι αυτό μου δημιούργησε ένα σύνδρομο στέρησης που τελευταία έγινε αβάσταχτο. Ευχαριστώ όλους όσους μου έστελναν mails εκδηλώνοντας την ανησυχία τους για την ξαφνική απουσία μου αλλά ο λόγος ήταν σοβαρός και σήμερα θα τα πούμε όλα. Αλλά επειδή όλα μέσα στη ζωή είναι, λέω να σας πω ένα παραμύθι κι έτσι να σας διηγηθώ όλα όσα συνέβησαν τον καιρό της απουσίας μου.

Βέβαια θα φτιάξουμε κι ένα φοβερό γλυκάκι για να γιορτάσουμε την επάνοδό μου και την επιστροφή στην κανονικότητα. Ένα γλυκάκι άκρως σοκολατένιο, με υπέροχες αρωματικές φράουλες, δροσερό και τόσο ελαφρύ που μπορείς να το φας όλο. Φτιάξτε το οπωσδήποτε, χωρίς καθυστέρηση γιατί οι φράουλες είναι στο τελείωμά τους. Είναι ονειρεμένο!!!

Όλα λοιπόν ξεκίνησαν πριν χρόνια με μία αδικαιολόγητη πρόσληψη βάρους χωρίς να έχω αλλάξει κάτι στη διατροφή μου. Εν τάχει θα πω ότι η κατάσταση εξελίχθηκε χειρότερα, με την υγεία μου να επιβαρύνεται σε διάφορα επίπεδα όμως κανείς δεν έβρισκε την αιτία. Όλα αυτά τα χρόνια πήγα σε πρωτοκλασάτους γιατρούς, φίρμες και καθηγητές, όλοι κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι χαίρω άκρας υγείας, ότι είμαι κατά φαντασίαν ασθενής και ότι πρέπει να με δει ψυχολόγος. Ξέρετε τώρα, η γνωστή διάγνωση όταν δεν βρίσκουν τι έχεις. Έτσι, αποφάσισα να αφήσω τους βασιλείς στους θρόνους τους και να βρω ένα νεαρό σε ηλικία γιατρό με φρέσκιες γνώσεις, διάθεση να ψάξει και ίσως μπόλικη φαντασία. Έτσι, βρέθηκε στο δρόμο μου η δική μου “νεράιδα” αποφασισμένη να λύσει το γρίφο κι έτσι φίλοι μου… “Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη, δώσε κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν’ αρχινήσει…”

Και όπως σας τα λέω, έτσι κι έγινε… Καθώς η υγεία μου χειροτέρευε, δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω και πάω και βρίσκω τη νεράιδα. “Μη στεναχωριέστε κυρία Νανά μου, μου λέει, εγώ σας πιστεύω και δεν θα σταματήσω να ψάχνω μέχρι να βρω τι σας συμβαίνει!” Έψαχνε… έψαχνε… και μετά από καιρό με κάλεσε για να μου μιλήσει. «Σκεφτείτε, μου είπε, ότι μέσα το μυαλό κάθε ανθρώπου είναι το στρατηγείο του. Στο κέντρο, υψώνεται ένας πύργος που λάμπει στην κορυφή του σαν φάρος και είναι το κέντρο ελέγχου της ζωής του. Στην δική σας περίπτωση, εκεί πίσω από τον πύργο μέσα στα σκοτάδια, αόρατο από το ανθρώπινο μάτι, κάτι υπάρχει και κρύβεται. Αλλά όχι για πολύ ακόμη…» και τότε σηκώνεται απότομα, αρπάζει μια χούφτα ασημόσκονη, τη σκορπάει με δύναμη στον πύργο μου και υψώνοντας τη φωνή της λέει… «Κι ό,τι δεν φαίνεται, τώρα να λάμψει!!!!»

Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν διαπίστωσα ότι καθώς έπεφτε η σκόνη, άρχισε να παίρνει μορφή. Και η μορφή ήταν ένας Δράκος που είχε γαντζωθεί με τα τεράστια νύχια του στα τοιχώματα του πύργου, μας κοιτούσε αγριεμένος και ξερνούσε φωτιές. «Ιδού ο Δράκος Cushing, κυρία Νανά μου, τον βρήκαμε! Εδώ ζει και βασιλεύει τόσα χρόνια, κρυμμένος καλά ώστε κανείς να μην τον βρίσκει. Αν και μεγαλωμένος με καλό ήθος και χωρίς να έχει πρόθεση να σας σκοτώσει, η μόνη του έννοια είναι να γκρεμίσει τον πύργο σας και δεν θα σταματήσει αν δεν τα καταφέρει. Και ο μόνος που μπορεί να τον σταματήσει είναι ένας πολέμαρχος με την ομάδα του που ζει σε μια σπηλιά, βαθιά στο δάσος. Πήγαινε να τον βρεις»

Έφυγα τρέχοντας και βρήκα τη σπηλιά εύκολα καθώς το φως από τα ξύλα που καίγονταν στο εσωτερικό της, τρεμόπαιζε στην είσοδο. Μπήκα μέσα διστακτικά και αντικρίζω μπροστά μου τον πολέμαρχο, αρχοντικό και πληθωρικό να κάθεται ανάμεσα σε μία ομάδα ανθρώπων που τον κοιτούσαν με σεβασμό. «Έλα… μου λέει. Σε περίμενα. Τα νέα ταξιδεύουν γρήγορα σ΄ αυτά τα μέρη. Ώστε σ΄ εσένα κρύβεται ο Cushing. Χρόνια τον αναζητώ και αυτός είναι άφαντος. Αλλά τώρα που ξέρω πού είναι, λίγα είναι τα ψωμιά του…» λέει γελώντας βροντερά. «Βέβαια, για να γίνει αυτό και να κρίνω ότι είσαι άξια, θα πρέπει να περάσεις από μία δοκιμασία γιατί παραμύθι που σέβεται τον εαυτό του, δεν υπάρχει χωρίς μια τυπική δοκιμασία»

“Αμέ απάντησα, γιατί όχι; Μασάω εγώ από δοκιμασίες; Η ειδικότητά μου!” Εξάλλου το βρήκα τίμιο και δέχτηκα ενώ περίμενα με ανυπομονησία να μου πει περισσότερα. «Η δοκιμασία λοιπόν που θα πρέπει να περάσεις είναι να καταφέρεις να μείνεις σε ένα μέρος που κάποιοι θα ετοιμάζουν το φαγητό για σένα. Έμαθα ότι είσαι κυρά που γράφει συνταγούλες αλλά αυτή τη φορά θα είσαι υποχρεωμένη να φας το φαγητό που θα σου ετοιμάζουν και θα σου δίνουν άλλοι» Άντε καλέ, σιγά τη δοκιμασία, ευκολάκι, πλάκα έχει αυτός! σκέφτηκα. Χαμογελώντας, τους άφησα να με μεταφέρουν σε ένα δωμάτιο και η δοκιμασία ξεκίνησε. Εκεί, επί τρεις μέρες, μου σερβίραν φαγητό που δεν το χωράει ο νους! Πολυτάλαντοι μάγειρες σ΄ αυτόν τον ξεχωριστό τομέα, με ειδικές τεχνικές, είχαν την ικανότητα να αφαιρέσουν κάθε γεύση ενώ συχνά χάριζαν μία μοναδική όψη στο φαγητό ώστε να μην μπορείς να μαντέψεις περί τίνος πρόκειται. Επίσης μπορούσαν να νερώσουν το νερό έτσι ώστε να φτιάξουν μοναδικές σούπες που δεν συναντούσες πουθενά αλλού! Όμως ναι φίλοι μου, την πέρασα τη δοκιμασία και όταν θέλησα να συγχαρώ τους σεφ, αφού τελείωσαν οι τρεις μέρες, μια στρατιά από καλικάντζαρους έκαναν την εμφάνισή τους. Ε ναι, μόνο έτσι εξηγείται το πράμα…

Εφ΄ όσον πέρασα τη δοκιμασία, γυρίσαμε όλοι στη σπηλιά. Εκεί, μου είπαν να ξαπλώσω σ΄ ένα τραπέζι και όλοι άρχισαν να ετοιμάζονται. Φόρεσαν τις στολές τους, έβαλαν τις μάσκες τους κι ετοίμασαν τα όπλα τους. Μια όμορφη κοπέλα από την ομάδα έκατσε δίπλα μου και μου εξήγησε τη διαδικασία. «Για να φτάσουμε στον Πύργο σου, μου είπε, θα πρέπει να γίνουμε καπνός, για να μπορέσουμε να περάσουμε μέσα από τη μύτη σου. Για να τα καταφέρουμε όμως, εσύ πρέπει να βρεθείς σε μία άλλη διάσταση και για να γίνει αυτό πρέπει να πεις φωναχτά τους μαγικούς αριθμούς που θα σου ψιθυρίσω ώστε να ανοίξει η Πύλη…» Εκείνη τη στιγμή, μπήκε στη σπηλιά η νεράιδα. Όλοι γονάτισαν μπροστά της κι εκείνη με τα ξόρκια της τους μεταμόρφωσε σε καπνό σαν τα τζίνι του παραμυθιού ενώ εγώ ψέλιζα τους μαγικούς αριθμούς… 10,9,8…

Θυμάμαι, ένιωσα τα βλέφαρα μου βαριά και με κόπο τα άνοιξα. Ο πολέμαρχος στεκόταν δίπλα μου, μου χαμογέλασε και με ρώτησε πώς είμαι. Καλά, του απάντησα με δισταγμό γιατί όλα ήταν λίγο μπερδεμένα και θολά. «Τον βρήκαμε τον δράκο σου, μου λέει, και ήταν τόσο καλά κρυμμένος που μετά βίας τον εντοπίσαμε. Η μάχη ήταν σκληρή γιατί έπρεπε να τον εξολοθρεύσουμε χωρίς να πειράξουμε τον Πύργο σου κι αυτός ο άτιμος είχε γαντζωθεί πάνω του για τα καλά. Τα χτυπήματα μας ήταν καίρια και αδυσώπητα οπότε περιμένουμε να τον έχουμε εξολοθρεύσει. Αλλά αυτό θα το ξέρουμε όταν θα πέσει η σκόνη από τη μάχη και θα μπορούμε να δούμε καθαρά. Αν είναι ακόμη εκεί και ψυχορραγεί, τότε θα πας στον άρχοντα του νότου που έχει κρυμμένο στο σεντούκι του ένα κομμάτι από τον κεραυνό του Δία, να του τον μπουμπουνίξει και να τελειώνουμε.” Και τώρα εγώ… εγώ… τι να κάνω; τον ρωτάω. «Εσύ, μου λέει, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να ζήσεις τη ζωή σου με τρέλα!»

Γυρνάω λοιπόν στο σπίτι και κάθομαι σκεπτική στην πολυθρόνα. Τι να κάνω από δω και πέρα… τι να κάνω… Με βλέπουν οι κόρες μου κι έρχονται και με ρωτάνε τι τρέχει. Τους εξηγώ τον προβληματισμό μου κι αυτές γελάνε και μου λένε. «Μετά απ΄ όσα πέρασες μαμά, τώρα να γκουγκλάρεις! Να γκουγκλάρεις *καπελαδούρες* και να διαλέξεις μερικές γιατί θα σε πάμε στον τόπο των ονείρων σου και μάλιστα σκαφάτη. Γι αυτό και χρειάζεσαι τις καπελαδούρες, για να σε βγάζουμε ινσταγκραμικές φωτογραφίες στην πλώρη» Εντάξει, η αλήθεια είναι ότι γέλασα πολύ γιατί ο τόπος των ονείρων μου εδώ και χρόνια είναι η Τοσκάνη και ο λόγος προφανής. Εκεί είναι τα καστέλα, τα αμπέλια και οι γοητευτικοί ιδιοκτήτες τους που γράφουν τις μοναδικές ιστορίες αγάπης που τόσο λατρεύω…

Μέχρι τότε όμως, ήρθε η ώρα να γείρω με τρυφερότητα πάνω από το εγκαταλειμμένο μου παιδί, το CookEatUp που τόσους μήνες πλέει μόνο κι ακυβέρνητο στο Διαδίκτυο με μόνη συντροφιά τον απόηχο από τις κουτάλες και τους τεντζερέδες του. Όμως, I’ M BACK!!! Πάμε λοιπόν να φτιάξουμε αυτές τις σπέσιαλ παστούλες για να γιορτάσουμε την επανασύνδεσή μας και να ετοιμαστούμε για το YouTube με τρέλα και κορδέλα! Κι εσείς φίλοι μου αγαπημένοι, αν δείτε ότι εξαφανίζομαι και πάλι, ξέρετε πού θα βρίσκομαι. Θα γράφω τη δική μου ιστορία στην Τοσκάνη…

TO BE CONTINUED….

Στο ρόλο της νεράιδας, η Δήμητρα Μπογδάνου, ενδοκρινολόγος. Αν και τώρα που το σκέφτομαι… λέμε τώρα… μήπως το αντίθετο είναι πιο ακριβές; Δηλαδή “Νεράιδα, στο ρόλο της Δήμητρας Μπογδάνου”. Γιατί λέγεται ότι το σύμπαν έχει τον τρόπο του για να μας βοηθά… Αν λοιπόν χρειαστείτε ποτέ μια νεράιδα, ξέρετε πού θα την βρείτε. Εκεί στο δάσος περιμένει, γλυκιά, ανθρώπινη, αποφασισμένη, καταρτισμένη,  και ναι, κάνει τις καλύτερες μαντεψιές!!! Και τώρα πάμε να γλυκαθούμε…

Τι θα χρειαστούμε…

Για τετράγωνο τσέρκι με διαστάσεις 20Χ20 εκατοστά για να κόψετε πάστες ή εναλλακτικά, στρόγγυλη κουμπωτή φόρμα διαμέτρου 20 εκατοστών και να κόψετε τρίγωνα κομμάτια.

Για το κέικ σοκολάτας

• 2 αυγά
• 50 γρ. ζάχαρη (4 κ. σούπας)
• 1 βανίλια
• 1 πρέζα αλάτι
• 20 γρ. χλιαρό γάλα
• 50 γρ. αλεύρι για κέικ (1/3 φλ.)
• 20 γρ. κακάο (3 κ. σούπας)
• 20 γρ. βούτυρο

Για το σιρόπι φράουλας

• 30 γρ. νερό (2 κ. σούπας)
• 20 γρ. μαρμελάδα φράουλας (1 κ. σούπας)
• 5 ml χυμό λεμονιού (1 κ. γλυκού)

Για τη μους σοκολάτας

• 2 κρόκοι
• 25 γρ. ζάχαρη (2 κ. σούπας)
• 1 βανίλια
• 120 γρ. γάλα (1/2 φλ.)
• 3 γρ. ζελατίνη σε σκόνη (1 κ. γλυκού)
• 30 γρ. νερό (2 κ. σούπας)
• 160 γρ. κουβερτούρα
• 200 γρ. κρέμα γάλακτος
• 150 γρ. τυρί κρέμα

Ακόμη

• Φράουλες
• 1 φακελάκι ζελέ φράουλας
• Σταγόνες λευκής σοκολάτας για ντεκόρ, προαιρετικά

Πώς θα τις φτιάξουμε…

Για το κέικ σοκολάτας

Μ΄ έναν αυγοδάρτη, ανακατεύουμε τα αυγά, τη ζάχαρη, το αλάτι και τη βανίλια. Χτυπάμε το μείγμα στο μίξερ μέχρι να ασπρίσει και να αφρατέψει. Ρίχνουμε το χλιαρό γάλα και ανακατεύουμε.

Κοσκινίζουμε το αλεύρι και το κακάο στο μείγμα και με μία μαρίζ ανακατεύουμε μέχρι να ενσωματωθούν. Προσθέτουμε το λιωμένο βούτυρο.

Καλύπτουμε το τσέρκι με λαδόκολλα και ρίχνουμε το μείγμα. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 165C για 13-15 λεπτά. Το αφήνουμε να κρυώσει.

Για το σιρόπι φράουλας

Μόλις το κέικ κρυώσει, το βγάζουμε από το τσέρκι και αφαιρούμε τη λαδόκολλα. Το ξαναβάζουμε στο τσέρκι.

Ανακατεύουμε το νερό με τη μαρμελάδα και το χυμό λεμονιού. Το αλείφουμε στο κέικ και αφήνουμε να το απορροφήσει.

Για τη μους σοκολάτας

Ας ετοιμάσουμε μια Crème Anglaise. Σε μία κατσαρόλα και εκτός φωτιάς, χτυπάμε τους κρόκους με τη ζάχαρη και τη βανίλια.

Ρίχνουμε το γάλα και τοποθετούμε την κατσαρόλα στην εστία. Ανακατεύουμε σε μέτρια θερμοκρασία και την κατεβάζουμε λίγο πριν φτάσει σε σημείο βρασμού. Λιώνουμε τη ζελατίνη στο νερό, την προσθέτουμε στο μείγμα και ανακατεύουμε.

Ρίχνουμε τη σοκολάτα και ανακατεύουμε μέχρι να λιώσει. Αφήνουμε το μείγμα να έρθει σε θερμοκρασία δωματίου.

Χτυπάμε την κρέμα γάλακτος με το τυρί κρέμα μέχρι να γίνει σαν σαντιγί. Ρίχνουμε μέσα το σοκολατένιο μείγμα και ανακατεύουμε για να ομογενοποιηθούν.

Ρίχνουμε το μείγμα στο τσέρκι και το βάζουμε 1 ώρα στην κατάψυξη.

Τελικό στάδιο

Κόβουμε τις φράουλες σε φέτες. Μόλις περάσει η ώρα, βγάζουμε το γλυκό από την κατάψυξη και μ΄ ένα μαχαίρι, χαράζουμε την επιφάνεια στα κομμάτια που θα κόψουμε. Αυτό μας βοηθάει ώστε να τοποθετήσουμε σωστά τις φράουλες. Είναι βέβαια ένα προαιρετικό βήμα γιατί μπορείτε να καλύψετε την επιφάνεια με φράουλες τοποθετημένες τυχαία.

Ετοιμάζουμε το ζελέ σύμφωνα με τις οδηγίες στη συσκευασία και το ρίχνουμε από πάνω. Το αφήνουμε στο ψυγείο μέχρι να στερεοποιηθεί το ζελέ και το κόβουμε σε κομμάτια.

Καλή επιτυχία!

Νανά…