Ψωμί ζέας
Με κεντρικό σύνθημα «Φτιάξτε ψωμί μόνοι σας», η Διεθνής Ένωση Αρτοποιών και Ζαχαροπλαστών καθιέρωσε την 16η Οκτωβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα Άρτου. Με αφορμή λοιπόν αυτήν την μέρα, λέω να ετοιμάσουμε κι εμείς ένα ψωμάκι με τα χεράκια μας και επιλέγω αλεύρι ζέας. Με τον ντόρο που έχει γίνει γι΄αυτό το δημητριακό και την προτίμησή του από τους αρχαίους ημών προγόνους, αν μη τι άλλο να μας φύγει και η περιέργεια!
Πάνε σχεδόν δύο χρόνια που ο τύπος έχει κατακλυστεί με πληροφορίες σχετικά μ΄αυτό το υπέρ σιτηρό και πολύ συχνά αναρωτιέμαι πού σταματά η αλήθεια και πού ξεκινά ο μύθος. Παραδέχομαι ότι είναι αρκετά συναρπαστική η εύρεση ενός χαμένου σπόρου σε μια υπόθεση μπλεγμένη με συνομωσίες και διάφορα πολιτικοοικονομικά σκάνδαλα. Στην τελική δεν βγαίνει συμπέρασμα αλλά μία διαπίστωση. Ότι η καλλιέργεια της ζέας, ξεχασμένη εδώ και δεκαετίες επιστρέφει δυναμικά στο προσκήνιο προσφέροντας εισόδημα σε αγροτικές οικογένειες αλλά και σε συνεταιρισμούς γυναικών με παραδοσιακά προϊόντα.
Σε μία τέτοια έκθεση παραδοσιακών προϊόντων που έγινε στο Άλσος Καταχά Πιερίας, προμηθεύτηκα για πρώτη φορά αλεύρι ζέας μεταξύ άλλων υπέροχων προϊόντων. Δοκίμασα διάφορες συνταγές. Θα ομολογήσω πως γευστικά δεν πέταξα και την σκούφια μου. Εξάλλου δεν είχα. Για να είμαι ειλικρινής, περίμενα πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα. Την συνταγή αυτή την αξιολογώ και σας την δίνω με τα εξής κριτήρια. Είναι πολύ εύκολη, γρήγορη και δεν χρειάζεται ζύμωμα. Εξωτερικά δημιουργείται μια πολύ ωραία τραγανή κόρα ενώ εσωτερικά η ψίχα διατηρεί την απαραίτητη υγρασία. Όλα καλά δηλαδή εκτός από την ιδιαίτερη γεύση της ζέας που εμένα προσωπικά δεν μου άρεσε. Αυτά όμως είναι γούστα και αν θέλετε να δοκιμάσετε την ζέα, αυτή είναι μια πολύ καλή συνταγή για τους λόγους που σας ανέφερα.
Και κάτι άσχετο με την ζέα αλλά που θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. Αφού τελειώσαμε την βόλτα μας στην έκθεση, λέμε δεν πίνουμε κι ένα τσιπουράκι σ΄ένα μαγαζί που υπήρχε εκεί δίπλα. Μέσα στο δάσος, κάτω από τα δέντρα, δροσούλα, καλή διάθεση, δεν μπορώ να φανταστώ κάτι καλύτερο. Έρχεται ο σερβιτόρος, λέμε εμείς «φέρε μας από ένα ποτηράκι τσίπουρο, ε και φέρε και κανά μεζεδάκι». Στο νου σου τώρα έχεις ένα πιατάκι με κομματάκια τυριού τσιμπημένα με οδοντογλυφίδες, κανά αλμυρό, κανά τουρσί και τέλος. Τι μας έφερε ο αθεόφοβος! Τα εξής που βλέπετε στην φωτογραφία δηλαδή κεφτεδάκια, συκωτάκια και φτερούγες κότας, κεφαλοτύρι, κόκκινη πιπεριά, αλμυρά, μελιτζανοσαλάτα, τυροκαυτερή, αυγά, τζατζίκι και μία τηγανιά απίθανη! Χαχαχα!!! Ελλάς το μεγαλείο σου!!!
Τι θα χρειαστούμε…
- 500 γρ. αλεύρι ζέας
- 1 κ. γλυκού μαγειρική σόδα γεμάτο
- 2 κ. σούπας ελαιόλαδο
- 1. κ. σούπας μέλι
- 2 κ. σούπας σπόρους όπως ηλιόσπορους
- 1 κεσεδάκι γιαούρτι
- Αλάτι
- Σουσάμι για το πασπάλισμα
Πώς θα το φτιάξουμε…
Αναμειγνύουμε όλα μαζί τα στερεά υλικά δηλαδή το αλεύρι, την σόδα, τους σπόρους και το αλάτι.
Προσθέτουμε το λάδι. Προσθέτουμε και το μέλι.
Διαλύουμε το γιαούρτι μέσα σε νερό. Βάζουμε τόσο νερό έτσι ώστε μαζί με το γιαούρτι να είναι σύνολο 650 γρ. Το ρίχνουμε στο μείγμα του αλευριού και ανακατεύουμε με ένα κουτάλι. Το ζυμάρι θα είναι πολύ μαλακό και θα κολλάει αρκετά.
Λαδώνουμε ένα ταψάκι ή στρώνουμε ένα κομμάτι λαδόκολλα (πάλι μου τελείωσε γκρρ…) και τοποθετούμε μέσα το ζυμάρι. Του δίνουμε το ανάλογο σχήμα για στρόγγυλο καρβελάκι και πασπαλίζουμε με σουσάμι. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180C για περίπου 50 λεπτά.
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!
