ΠΟΥΛΕΡΙΚΑ/ΑΥΓΑ

Σήμερα θα φτιάξουμε ένα πολύ νόστιμο φαγάκι που αγαπά κάθε ελληνική οικογένεια από τον μικρότερο μέχρι τον μεγαλύτερο. Όμως λίγο διαφορετικά από το γνωστό τρόπο μαγειρέματος. Χωρίς σάλτσα ντομάτας αλλά με λεμονάκι μυρωδάτο να μοσχοβολάει το πιάτο. Ένα φαγάκι χρυσαφένιο που συνοδεύεται, αν κάποιος το επιθυμεί, από μία κρέμα φέτας που κάνει το πιάτο πιο ενδιαφέρον χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι απαραίτητη. Και μπορεί η κρέμα φέτας να μην είναι απαραίτητη αλλά η παραδοσιακή μας φέτα με λίγο ελαιόλαδο και ρίγανη θα συνοδεύσει τέλεια το φαγητό μας. Φαγητό για κάθε μέρα της εβδομάδας αλλά ιδανικό για το κυριακάτικο τραπέζι όπου μαζεύεται όλη η οικογένεια. Βάλτε το στη μέση του τραπεζιού μαζί με το σκεύος και σερβιριστείτε επί τόπου. Γιατί και εμφανισιακά, σκίζει!

Σήμερα θα φτιάξουμε μία πολύ νόστιμη κοτόπιτα, σκέτη λιχουδιά! Είτε ως κυρίως γεύμα για την οικογένεια είτε ως συνοδευτικό στη μπύρα ή στο κρασάκι για μια βραδιά με τους φίλους σας, θα καταπλήξει. Μία πρωτότυπη κοτόπιτα που οπτικά θυμίζει πίτσα και εξαιτίας της εμφάνισής της αλλά και εξαιτίας του χαμηλού ύψους της. Αν όμως προτιμάτε να έχει μεγαλύτερο ύψος, μπορείτε να το πετύχετε, φτιάχνοντας τον διπλάσιο χυλό. Εγώ την προτιμώ χαμηλή. Με τραγανή επιφάνεια και ζουμερό εσωτερικό είναι απόλυτα δελεαστική και ικανοποιεί και τον πιο απαιτητικό ουρανίσκο!

Μια αποκάλυψη αυτά τα σουτζουκάκια! Νόστιμα και λαχταριστά είτε τα ετοιμάσετε για φαγητό με κάποιο συνοδευτικό όπως τηγανητές πατατούλες ή ρυζάκι, είτε τα βάλετε σε σάντουιτς μαζί με όλα τα απαραίτητα φυσικά όπως σος, κρεμμύδι, ντομάτα και ό,τι άλλο αγαπάτε.

Αν στα παιδάκια σας αρέσουν τα σαλαμάκια αλλά εσείς διστάζετε να τους δώσετε, πολύ καλά κάνετε. Είναι γνωστό ότι δεν είναι και η πιο υγιεινή επιλογή και πέρα από το αμφιβόλου ποιότητας κρέας, είναι επίσης γεμάτο πρόσθετα, συντηρητικά και χρωστικές. Υπάρχει όμως λύση κι αυτή είναι να το φτιάξετε εσείς!

Σήμερα θα δούμε πώς ένα ταπεινό υλικό όπως το ρύζι, μπορεί να μεταμορφωθεί σε επικό πιάτο! Το φαγητό που θα γνωρίσουμε σήμερα, το συναντάμε στην Περσία και ονομάζεται “Tahchin”. Η επιτυχία του, το μεγάλο σουξέ του είναι ότι το ρύζι που βρίσκεται στον πάτο γίνεται χρυσαφένιο και τραγανό. Αυτή η τραγανή επίστρωση λέγεται “Tahdig” που σημαίνει “ο πάτος του σκεύους”.

Η αγάπη σας για τις σούπες μ΄ έκανε να σκεφτώ πως ήρθε η ώρα να παρεκκλίνουμε λίγο από την ελληνική παραδοσιακή κουζίνα και να σας παρουσιάσω κάποιες σούπες που είναι πολύ δημοφιλείς σε άλλες χώρες. Σούπες με διαφορετικές γεύσεις από αυτές που έχουμε συνηθίσει αλλά πεντανόστιμες και απόλυτα απολαυστικές. Δεν θα μπορούσα παρά να ξεκινήσω με την “μαλιγκατάνι” που έχω κυριολεκτικά λατρέψει από την πρώτη φορά που άκουσα το “εξωτικό” της όνομα στη σχολή μαγειρικής που παρακολούθησα, όταν αναφέραμε εθνικές σούπες διαφόρων κρατών, ως και τη στιγμή που δοκίμασα τη μοναδική της γεύση…

Όταν πρώτη φορά μου υπέδειξαν αυτή τη συνταγή ως κάτι εξαιρετικό και είδα δυο πιπεριές ουσιαστικά μέσα στη σάλτσα και κανένα άλλο υλικό, κοίταξα το πιάτο με ύφος μπλαζέ και σκέφτηκα “σιγά τα ωά”. Όταν δοκίμασα όμως, μία τεράστια έκπληξη με περίμενε καθώς ήταν από τις ωραιότερες μακαρονάδες που έχω δοκιμάσει και το λέω με το χέρι στην καρδιά. Ένα απίθανο πιάτο, γεμάτο γεύση, τόσο νόστιμο που σε ξαφνιάζει. Σατανικά νόστιμο όπως έχω ξαναπεί ότι λέει η φίλη μου η Αμαλία για τα φαγητά που δεν μπορείς να φανταστείς ότι κρύβουν τέτοια απόλαυση.

Λαχταριστή κοτόπιτα που γίνεται εύκολα και γρήγορα στο τηγάνι χωρίς να χρειαστεί να ανοίξετε φύλλο γιατί γίνεται με φύλλο κρούστας. Τραγανή, με ζουμερή και πεντανόστιμη γέμιση που συναρπάζει. Από πάνω το τυρί ολοκληρώνει την απίθανη γεύση της καθώς “τσιχλώνει” και δημιουργεί μια λιμπιστική εικόνα που σε κάνει να αδημονείς να την απολαύσεις. Φυσικά μπορείτε να ετοιμάσετε ό,τι γέμιση σας αρέσει. Με τυριά και αλλαντικά, με κιμά, με χόρτα και φέτα, όρεξη να υπάρχει και φαντασία, οι συνδυασμοί είναι ατελείωτοι.

Η παστιτσάδα δεν είναι απλά ένα κορυφαίο πιάτο, έμβλημα της πλούσιας Κερκυραϊκής κουζίνας, είναι ένα συγκλονιστικό πιάτο! Όποιος δεν το έχει δοκιμάσει ίσως πιστεύει ότι πρόκειται απλά για ένα κοκκινιστό αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για μία σύνθεση γεύσεων και αρωμάτων μέσα σε μία πληθωρική κοκκινιστή σάλτσα που εντυπωσιάζει με την απόλυτη αρμονία των ποικίλων υλικών της. Ένα φαγητό που το απολαμβάνεις από την ώρα που ξεκινάς να το μαγειρεύεις καθώς μία ιεροτελεστία ξεκινά όταν τα αρώματα των μπαχαρικών και του κρασιού αρχίζουν να αναβλύζουν μέσα από την κατσαρόλα μεθυστικά και ασυγκράτητα.

Έχω ξαναπεί στο παρελθόν ότι δεν τρελαινόμαστε οικογενειακώς για το στήθος κοτόπουλου και για αρκετά χρόνια δεν το μαγείρευα καν. Κάποια στιγμή όμως ανακάλυψα ότι το μειονέκτημά του δηλαδή η έλλειψη γεύσης ήταν στην πραγματικότητα το προτέρημά του. Έτσι χρησιμοποιώντας κάθε φορά διαφορετική σάλτσα, είχαμε κι ένα διαφορετικό πιάτο, το ένα πιο νόστιμο από το άλλο. Ενώ συγχρόνως το στήθος βουτηγμένο μέσα στη σάλτσα, μαλακό και ζουμερό έγινε ένα από τα υλικά που χρησιμοποιώ πλέον πολύ συχνά στην κουζίνα μου.

Έχουν ήδη περάσει τέσσερις μέρες από την Πρωτοχρονιά και παρακολουθώντας τις επισκέψεις στη σελίδα μου, μεγάλη εντύπωση μου έκανε η απίστευτα μεγάλη επισκεψιμότητα σε μία συνταγή κι αυτή είναι η σαλάτα του Καίσαρα. Το θεώρησα σύμπτωση αλλά σήμερα που το φαινόμενο κορυφώθηκε, την ψυλιάστηκα. Πρέπει να περίσσεψε πολύ κοτόπουλο ή και γαλοπούλα από τις γιορτές. Σωστά;

Ποτέ μέχρι σήμερα, σε κάποια συνταγή μου δεν έχω χρησιμοποιήσει τον όρο “comfort food” γιατί αν σκεφτούμε ότι αυτός ο όρος συνεπάγεται ένα φαγητό που σου δίνει θαλπωρή, ζεστασιά και ευτυχία τότε για μένα όλα τέτοια είναι. Όμως νιώθω πως όταν αντικρίζουμε ένα πιάτο με ζεστή κοτόσουπα, μόνο τότε βρισκόμαστε την πραγματικότητα μπροστά στο απόλυτο comfort food…

Τι τίτλος Χριστέ μου! Διαβάζοντάς τον θα φανταστεί κάποιος μια γαλοπούλα στο κέντρο του τραπεζιού ν΄ανοίγει τα φτερά και να φεύγει από το παράθυρο. Ώρες ώρες είμαι απαράδεκτη, αλλά αφού αυτό θέλω να πω, θέλω κι εσείς να με καταλάβετε… Απογείωση λοιπόν γεύσης σ΄ένα παρεξηγημένο από πολλούς εορταστικό πιάτο και πρωτίστως από εμένα για να λέμε τα πράγματα ως έχουν. Μία φορά είχα δοκιμάσει πριν πολλά χρόνια, την απέρριψα και τέλος! Μη λέμε και “χαζιά” όπως λέει μια γνωστή μου, αλήθεια τώρα… ποιος τρώει γαλοπούλα όταν έχει να επιλέξει ανάμεσα από κατσικάκι, αρνάκι, χοιρινό ακόμη και κοτοπουλάκι…

“Αν σου αρέσουν οι μελιτζάνες μαγειρεμένες με μοσχαράκι, ΘΑ ΠΑΘΕΙΣ ΠΛΑΚΑ ΑΝ ΤΙΣ ΦΤΙΑΞΕΙΣ ΜΕ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ!!!”  Τάδε έφη η φίλη μου Έλλη, με τον δικό της προσωπικό τρόπο που τόσο λατρεύω. Στην αρχή χαμηλόφωνα και σχεδόν συνωμοτικά σαν να μοιραζόμαστε κάποιο μυστικό του κράτους και μετά έρχεται η κορύφωση μ΄ένα δυνατό κρεσέντο στο δεύτερο μέρος της πρότασης θέλοντας να με πείσει για την εγκυρότητα της πληροφορίας που μου δίνει. Κι εγώ πάντα η ίδια έκφραση. Σμίγω τα φρύδια και γέρνω μπροστά για να ακούσω καλύτερα και μετά σηκώνω το δεξί φρύδι και λέω βαθυστόχαστα… Χμμμ…

Δεν φαντάζεστε την χαρά που πήρα όταν στην λαϊκή αγορά της γειτονιάς μου βρήκα αυτά τα τρυφερά ανοιξιάτικα κολοκυθάκια ενώ μπήκαμε για τα καλά στο φθινόπωρο. Ένα από τα πιο αγαπημένα μας φαγητά κατσαρόλας μπήκε στο πρόγραμμα. Κοτόπουλο και για την ακρίβεια κοπανάκια με αυτά τα λαχταριστά μπεμπέ κολοκυθάκια μέσα σε πηχτό και ξινούτσικο αυγολέμονο. Φαγάκι ελαφρύ σε θερμίδες και λιπαρά αλλά βαρύ σε γεύση και απόλαυση. Με αρώματα άνοιξης και φρεσκάδας από το φρέσκο κρεμμυδάκι και τον άνηθο. Ενίοτε και φρέσκο δυόσμο σε περίπτωση που βρω. Όπως λένε τα κορίτσια μου θα μοσχοβολήσει ο τόπος Πάσχα! Φθινοπωριάτικα… δεν μας χαλάει όμως καθόλου!

Μία ποσότητα που περίσσεψε από την γέμιση που έκανα μια μέρα για τα μπιφτέκια με λαχανικά και μοτσαρέλα, ήταν η αιτία για να δημιουργηθεί αυτή η συνταγή που έμελλε να γίνει από τις πιο αγαπημένες μας. Η γλύκα των λαχανικών συνδυάστηκε αυτή τη φορά με την νοστιμιά του κοτόπουλου και την αλμύρα των τυριών. Τα λιωμένα τυριά, το τσένταρ που κυλάει αργά σαν λάβα και η κεφαλογραβιέρα που “τσιχλώνει” αφήνουν το καθένα την δική του ιδιαίτερη γεύση. Το αποτέλεσμα είναι μια ζουμερή και μελωμένη γέμιση απίθανης νοστιμιάς. Κι όλο αυτό τυλιγμένο σε μία τορτίγια που έχει βραχεί από την κρέμα γάλακτος, έχει μαλακώσει, έχει γλυκάνει και τελικά ξεροψημένη και ροδοκοκκινισμένη έχει βαλθεί να μας τρελάνει!