ΝΗΣΤΙΣΙΜΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ

Σας αρέσουν οι λιαστές ντομάτες; Αν κάποιος μου έκανε αυτήν την ερώτηση παλιά, δεν είμαι σίγουρη ότι θα μπορούσα να απαντήσω με σιγουριά. Κι αυτό γιατί ως επί το πλείστον, πρόκειται για αφυδατωμένα ντοματάκια, σκληρά σαν πετσιά και με μεγάλη οξύτητα που έτσι και τα φας σκέτα, ένα κχχχ… το κάνεις για να λέμε και του στραβού το δίκιο. Όμως έχω δοκιμάσει και κάποια που ήταν υπέροχα, κατακόκκινα και ζουμερά, γλυκά και πεντανόστιμα. Τέτοια λοιπόν θα φτιάξουμε σήμερα και μάλιστα με την άνεση που δίνει ο φούρνος του σπιτιού σε όσους από εμάς δεν έχουμε τη δυνατότητα να τα αποξηράνουμε στον ήλιο.

Γεμιστά, το απόλυτο “must” του καλοκαιριού. Αγαπημένο φαγάκι όπως και να το φτιάξεις. “Ορφανά” ή με κιμά, μαγεύουν τον ουρανίσκο με το μεσογειακό τους ταμπεραμέντο και αποπλανούν με το άρωμα των φρέσκων μυρωδικών τους, όσο ψήνονται. Οι κόρες μου το λατρεύουν! “Μη και τολμήσεις κακομοίρα μου, να πειράξεις ποτέ τα γεμιστά!” μου είπαν κάποια στιγμή, αγανακτισμένες από τις δοκιμές και τους πειραματισμούς που κάνω συχνά πυκνά σε συνταγές. Χτύπησαν το χέρι στο τραπέζι και μου άφησαν ένα χαρτάκι. “Αυτά τα τρία φαγητά, δεν θα τα αλλάξεις ποτέ!” είπαν με στόμφο και σταύρωσαν τα χέρια τους. Το χαρτάκι έγραφε: Γεμιστά, σουτζουκάκια σμυρνέικα και παστίτσιο. Έτσι, υπόσχεση έδωσα ιερή και την κράτησα, η αλήθεια να λέγεται…

Υπέροχες, ζουμερές και κατακόκκινες, οι φράουλες στην εποχή τους, μας προκαλούν να φτιάξουμε κάθε είδους παρασκευή που τις αναδεικνύει. Φυσικά, πρώτα απ΄ όλα μαρμελάδα! Σπιτική, υγιεινή χωρίς προσμείξεις και πρόσθετα. Ένας εύκολος τρόπος να κλείσουμε αρώματα της άνοιξης σ΄ ένα βαζάκι και να τα προσφέρουμε στους αγαπημένους μας όλο το χρόνο.

Ελαφριά και υγιεινή σουπίτσα που σίγουρα αδικείται από πολλούς όταν δεν την έχουν δοκιμάσει. Είναι πολύ νόστιμη, τη φτιάχνεις με ό,τι λαχανικά θέλεις και φυσικά όσο μεγαλύτερη ποικιλία λαχανικών βάζουμε, τόσο πιο νόστιμη γίνεται. Απόλυτα ευεργετική, απολαυστική αλλά και αποτοξινωτική μετά από εορταστικά τραπέζια όπου μπουχτίζουμε από το πολύ φαγητό και το πολύ κρέας. Εύπεπτη, δεν βαραίνει το στομάχι, χωρίς λιπαρά και θερμίδες αλλά πολύ χορταστική οπότε αποτελεί μία καλή επιλογή και για βραδινό.

Μία πολύ ωραία σαλάτα που συνδυάζει φρέσκα και τραγανά φύλλα ρόκας με μαλακά μπουκετάκια κουνουπιδιού. Γεμάτη φρεσκάδα και λουσμένη μ΄ένα υπέροχο αρωματικό ντρέσινγκ πορτοκαλιού. Οι λιαστές ντομάτες και ο παπαρουνόσπορος, της δίνουν μια ήπια ένταση που δένει απόλυτα με το σύνολο. Γεμάτη φρεσκάδα, δροσερή κι ελαφριά.

Με καταγωγή το Μεξικό και κληρονομιά των Αζτέκων εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια πριν, το γουακαμόλε κατέκτησε τον πλανήτη και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Με την θρεπτική αξία και τη βουτυρένια υφή του αβοκάντο αυτή η απολαυστική σαλάτα – ντιπ, κερδίζει συνεχώς οπαδούς για τη δροσιά της και τη φρεσκάδα της. Και μπορεί να είναι ένα από τα πιο απλά πιάτα στον κόσμο έχει όμως κι αυτό τους κανόνες του και η ευλαβική τήρησή τους οδηγεί στην επίτευξη του στόχου δηλαδή ένα πλούσιο, κρεμώδες, αρωματικό και λαμπερό γουακαμόλε.

Μια απλή, απλούστατη συνταγή για ένα από τα πιο νόστιμα παραδοσιακά γλυκά μας. Αυτή η υπέροχη γλυκόπιτα προέρχεται από τη Μυτιλήνη όπου τη φτιάχνουν για τα Χριστούγεννα, ένα γλυκό πλούσιο σε ελαιόλαδο και όχι σε βούτυρο όπως είναι συνήθως τα σιροπιαστά γλυκά των εορτών. Οπότε σου δίνεται η δυνατότητα να την απολαύσεις και νωρίτερα ειδικά αν νηστεύεις. Η ζύμη αρωματίζεται με ούζο, κάτι που είναι αναμενόμενο για το σήμα κατατεθέν προϊόν της Μυτιλήνης.

Χαράς ευαγγέλια όταν ξυπνούσαμε ανήμερα της Αγίας Βαρβάρας και το σπίτι ήταν πλημμυρισμένο από αρώματα κανέλας! Πρωί πρωί ξεκινούσε η μαμά μου τη Βαρβάρα και τα μπολάκια, έτοιμα και αχνιστά περίμεναν στον πάγκο της κουζίνας για να κρυώσουν. Ποιος περίμενε όμως… το ζεστό, γλυκό ζουμάκι ήταν βάλσαμο στο πρωινό ξύπνημα… Η Βαρβάρα για όσους δεν γνωρίζουν είναι ένα γλύκισμα που έχει τη μορφή παχύρευστης σούπας και αποτελείται κυρίως από σιτάρι, ξηρούς καρπούς και αποξηραμένα φρούτα. Η προέλευσή της είναι από τη Θράκη αλλά διαπίστωσα ότι είναι διαδεδομένη σε πάρα πολλές χώρες κυρίως της Ανατολής με μικρές παραλλαγές όπως για παράδειγμα την προσθήκη οσπρίων, ρεβίθια ή φασόλια κυρίως, στα παραπάνω υλικά. Οι νοικοκυρές την ετοιμάζουν την προηγούμενη μέρα της γιορτής της Αγίας ή ανήμερα στις 4 Δεκεμβρίου δηλαδή, νωρίς το πρωί όπως έκανε η μαμά μου και η γιαγιά μου και μετά μοιράζεται σε φίλους και γείτονες. Πώς όμως δημιουργήθηκε και τι συμβολίζει…

Ένα θαλασσινό γιουβέτσι που αναδεικνύεται από τη νοστιμιά των θαλασσινών, αρωματισμένο από τις πιπεριές και τα φρέσκα μυρωδικά. Θρεπτικό και ωφέλιμο για την περίοδο της νηστείας αλλά και για όσους αποφεύγουν το κρέας.

Η κλασική σούπα με ρεβίθια σε μια πιο πιπεράτη εκδοχή για τους λάτρεις των πικάντικων. Δεμένη με “ντερμπιέ” που είναι το αλευρολέμονο έτσι ώστε να είναι ακόμη πιο θελκτική και όμορφη. Όμως και μια ακόμη πρόταση για κάποιον που δεν θα τα ήθελε σε μορφή σούπας αλλά με αρωματικό ρύζι μπασμάτι, ένα φαγάκι πεντανόστιμο αλλά και πολύ θρεπτικό. Συνδυάστε το με γιαούρτι που δροσίζει ευχάριστα, εκτός αν νηστεύετε ή είστε οπαδός της vegan διατροφής.

Σήμερα μαγειρεύουμε σούπα με θαλασσινά, μία σούπα χάρμα οφθαλμών και ουρανίσκου. Με τη φρεσκάδα των θαλασσινών, ελαφριά και γεμάτη θρεπτικά συστατικά. Εύκολη και γρήγορη, μπορείτε να την προσαρμόσετε στο γούστο σας ανάλογα τα υλικά που θα επιλέξετε. Μία φανταστική σούπα που θα λατρέψει η οικογένειά σας και σίγουρα όσοι αγαπούν τα θαλασσινά.

Η αναζήτησή μου για να βρω μία συνταγή για γλυκό που να έχει ως κύριο υλικό την κολοκύθα και να είναι νηστίσιμη με οδήγησε στο “κουγκουλούρι” που παρουσίασε ο Ηλίας Μαμαλάκης στην εκπομπή του Μπουκιά και Συχώριο όταν επισκέφθηκε τη Σαλαμίνα. Πρόκειται για μία παραδοσιακή συνταγή που αφορά μπουρέκια γεμισμένα με κολοκύθα και σταφίδες. Ωραιότατο γλυκάκι με τραγανή ζύμη και μελωμένη γέμιση από κολοκύθα που έχει καραμελώσει από τη ζάχαρη μαζί με σταφίδες που δίνουν την δική τους γλυκιά ένταση μέσα σε κάθε μπουκίτσα.

Περίοδος νηστείας και τα θαλασσινά έχουν την τιμητική τους. Πλούσια η ελληνική κουζίνα, μας προσφέρει απλόχερα ανεπανάληπτες συνταγές για μερακλίδικα φαγητά όπως αυτό που θα μαγειρέψουμε σήμερα. Λαχανοντολμάδες θαλασσινών και για όποιον δεν έχει δοκιμάσει και αναρωτιέται αν μπορούν τα θαλασσινά να αντικαταστήσουν επάξια τον κιμά σ΄ένα τόσο αγαπημένο φαγητό, θα τον διαβεβαίωνα πως θα το λατρέψει.

Φαλάφελ, τα απίθανα κεφτεδάκια από ρεβίθι που μας έρχονται από τη Μέση Ανατολή και έγιναν δημοφιλή σ΄όλον τον κόσμο γιατί είναι πεντανόστιμα. Με την πρώτη απλοποιημένη σκέψη δεν πρόκειται για τίποτα άλλο από ένα ταπεινό κεφτέ από όσπριο όμως στην πραγματικότητα αυτοί οι ανατολίτικοι κεφτέδες δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο όταν τους δοκιμάσει. Εξωτερικά με τραγανή και χρυσαφένια κρούστα και εσωτερικά αφράτοι, αρωματισμένοι με μπαχαρικά και μυρωδικά, με χαρακτηριστικό πρασινωπό χρώμα, σου προσφέρουν μια προκλητική απόλαυση. Και τότε καταλαβαίνεις για ποιο λόγο γίνεται τόσος ντόρος για το απόλυτο χορτοφαγικό street food της Ανατολής.

Το χούμους, για όσους δεν το γνωρίζουν, είναι ένα κρεμώδες ντιπ, μια αλοιφή που λέμε εμείς εδώ στη Θεσσαλονίκη, που μας έρχεται από τη Μέση Ανατολή και μπορούμε να ετοιμάσουμε πολύ γρήγορα και με λίγα υλικά. Είναι πολύ νόστιμο γι αυτό είναι τόσο διαδεδομένο πλέον σ΄όλον τον κόσμο με φανατικούς θαυμαστές. Όμως αυτό δεν είναι το κυριότερο προτέρημά του. Σ΄αυτό που πρέπει να επικεντρωθούμε είναι στα θρεπτικά του οφέλη που είναι τεράστια και γι αυτό το λόγο έχει χαρακτηριστεί και ως υπερτροφή.

Η περίεργη σχέση μου με το χαλβά ξεκίνησε από πολύ νωρίς, από τα παιδικά μου χρόνια. Σαν μικρό παιδάκι, είχα μεγάλο καλαμπούρι και οι επικές μου “εξυπνάδες” έχουν μείνει αξέχαστες. Με μεγάλη αφέλεια πετούσα διάφορα “μαργαριτάρια” και τότε η μαμά μου ξεκαρδιζόταν, μ΄έπαιρνε αγκαλιά κι έλεγε “αχ χαλβά μου εσύ…!” Για να είμαι ειλικρινής δεν καταλάβαινα τι εννοούσε αλλά ένα ήταν σίγουρο. Ήμουν χαλβάς. Έτσι μια μέρα, τη βλέπω να φτιάχνει κάτι που πρώτη φορά έβλεπα οπότε τη ρωτάω τι είναι αυτό. “Χαλβάς” μου λέει. Γελάω εγώ και της λέω “τι λες βρε μαμά! Αφού χαλβάς είμαι εγώ…” Ναι, τόσο καλά. Έτσι, ξεκίνησε η κακή μου σχέση με το χαλβά που έμελλε να με ταλαιπωρήσει και να με τρομοκρατήσει για πολλά πολλά χρόνια. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…